lichtvoetig, maar beetje doorgeslagen magisch-realisme

Schrijvers die de moeite nemen om zelf op zoek te gaan naar nieuwe lezers voor hun schrijfsels, hebben bij mij altijd een streepje voor. Meestal benaderen ze hun potentiele lezers via social media, zo ook Nhung Dam, die met heel enthousiaste posts mijn tijdlijn van facebook vulde in de periode dat haar debuutroman Duizend vaders uitkwam. Er was zelfs een heuse popup-store ingericht in Amsterdam waar zij en een paar collega-auteurs haar boek aan de man/vrouw brachten. Helaas was ik niet in de gelegenheid dit festijn te bezoeken, maar gelukkig kleurden de vrolijke kleuren van de cover ook de schappen van mijn "eigen" boekhandel.

Nhung Dam (1984) is dochter van Vietnamese bootvluchtelingen die in 1981 de oorlog en het geweld in hun land ontvluchtten en na een helse tocht uiteindelijk in het Groningse Beijum terecht kwamen. Nhung studeerde psychologie en ging naar de toneelsschool in Amsterdam. Ze werd actrice en theatermaakster, ze schreef ook enkele toneelstukken.

De theaterachtergrond van Nhung komt goed naar voren in haar debuut Duizend Vaders, haar stijl is vaak filmisch en er gebeuren dingen die eigenlijk niet kunnen tegen een decor van een dorp dat door sneeuw, ijs en water afgesloten lijkt te zijn van de buitenwereld. In deze wereld woont het 11-jarige meisje Nhung met haar moeder. Haar vader heeft het gezin verlaten, is vertrokken naar een warm land en liet moeder en dochter achter met grote schulden. Hierdoor worden ze een doelwit van de Chinese maffia die in het dorp een grote macht blijkt te hebben. Nhungs moeder wordt steeds depressiever en leeft in haar eigen wereldje, Nhung aan lot overlatend. In haar zoektocht naar een uitweg uit deze ellende en de grote behoefte ergens bij te horen, komt Nhung allerlei kleurrijke figuren tegen die haar de hemel lijken te beloven, maar al hun mooie beloften en oplossingen hebben hun prijs.

Ondanks dat Duizend vaders in een prettige, bijna lichtvoetige stijl geschreven is, en daardoor snel weg leest, heeft Nhung Dam me niet helemaal kunnen overtuigen met haar debuut. De dosis magisch-realisme slaat een beetje door in dit verhaal en een aantal tragische zaken als een miskraam en een zelfmoordpoging worden op een nogal vreemde manier gepresenteerd, waarvan ik een onrustig gevoel overhield.

Maar het is wel een verhaal met inhoud, dat bijvoorbeeld de wereld van (boot)vluchtelingen in Nederland laat zien. De stukken in het boek waarin de gebeurtenissen in Vietnam en op de vluchtelingenboot worden beschreven, zijn indrukwekkend te noemen. Ik ben benieuwd wat er in de toekomst nog meer uit Nhung Dams pen gaat komen.