Literatuur met een grote K

Kunst (met een grote K) en literatuur, toch wel twee grote liefdes in mijn leven, de derde is mijn man :-) Donna Tartt weet met het Puttertje kunst en literatuur heel mooi met elkaar te verweven. Het Puttertje ken je misschien wel als het kleine beroemde schilderij van Carel Fabritius dat in het Mauritshuis te Den Haag te bewonderen is. Voor hen die het gaan bekijken: loop er niet voorbij, zoals ik, want het is echt heel klein! Dit is waarschijnlijk ook een reden waarom Donna Tartt dit schilderij uitkoos als een hoofdrolspeler in dit boek. Het is behoorlijk handzaam, iets wat in dit verhaal goed van pas komt. Daarnaast is het gewoon echt een prachtig schilderij, het vogeltje lijkt zó echt, het zou zo weg kunnen vliegen, ware het niet dat het met een kettinkje vastzit... Iets wat eigenlijk ook een beetje geldt voor De tweede grote hoofdrolspeler in dit boek, Theo Decker. Als hij dertien jaar oud is, maakt hij kennis met dit schilderij en deze gebeurtenis is meteen van ontzettend groot belang voor het verdere verloop van zijn jonge leven.
Theo verliest zijn moeder tijdens deze heftige gebeurtenis, zijn vader is al even van de radar en de puber krijgt te maken met een pleeggezin, advocaten, grootouders die niet thuis geven en een toch weer opduikende vader. Dat alleen is al voldoende om er een roman aan te besteden. Theo is niet te benijden, dat is een ding wat zeker is. Dat hij ook nog geneigd is vaak verkeerde keuzes te maken in zijn leven maakt hem een personage waar je als lezer best medelijden mee krijgt. Maar ook niet te veel, want de jeugd doet ook echt gewoon domme dingen. Donna Tartt gooit er daarnaast ook nog even heel veel extra spanning in met de criminele onderkant van de kunstwereld, Oost-Europese maffia en het belang van echte vriendschap. Het resultaat is een boek met bijna in elk hoofdstuk wel een cliffhanger waardoor je gewoon moet blijven doorlezen.
Ik ga niet te veel uitweiden over dit boek. Gewoon lezen. Laat je niet afschrikken door de ruim 900 pagina's, ze zijn het echt allemaal waard. Niemand kan literatuur schrijven zoals deze schrijfster. Met inmiddels drie grote romans in 20 jaar is ze geen kwantiteits-schrijver, maar de kwaliteit (met een grote K) mag er wezen.