Feelgood met een bovennatuurlijk tintje

Nadat ik aan het eind van deze zomer het zomerverhaal Nioma las, dat Stefan Tetelepta schreef voor Hebban, overtuigde de schrijver me ook om zijn feelgood roman Kismet te lezen. Nioma vond ik een goed verhaal, ondanks de "zweverige" inhoud deed het heel natuurlijk aan. Dus ik durfde het wel aan om Kismet te gaan lezen. Feelgood is niet echt mijn genre, dat is nu wel bekend, maar dat wil niet zeggen dat ik het nooit lees. Maar vaak word ik dan toch teleurgesteld door een te gemakkelijk verhaal of personages zonder ontwikkeling. Kismet van Tetelepta hoef ik gelukkig niet onder deze boeken te scharen. Stefan schrijft heel open, zijn dialogen zijn sprankelend, vol humor en soms een tikje uitdagend. Het verhaal maakt verrassende wendingen en wordt nergens langdradig. Ook in Kismet schotelt Tetelepta de lezer een verhaal met een bovennatuurlijk tintje voor maar dit wordt op een heel natuurlijke manier gedaan, je zou er bijna in gaan geloven! Over de inhoud van het verhaal ga ik niets meer zeggen, dat hebben heel veel anderen hier al gedaan en ik zou alleen maar in herhaling vallen. Maar dat Stefan Tetelepta feelgood kan schrijven is een feit. En Nioma heeft zelfs een klein rolletje in Kismet, dat maakt het extra interessant.