Te veel, te ongeloofwaardig

Ilse Ruijters (1979) timmert al aardig aan de weg in het Nederlandse thrillerwereldje. Haar eerste boek, De onderkant van sneeuw, won de Hebban Thrillerdebuutprijs 2015. In 2016 verscheen Later als ik dood ben dat de Hebban Thriller Award 2017 won én op de shortlist van de Gouden Strop 2017 belandde. In 2019 bracht zij ook nog het non-fictie boek Vruchtbaar uit waarmee ze het boek schreef dat zij zelf gemist had toen zij na 7 jaar IVF pogingen eindelijk zwanger raakte.

Het thema van al dan niet zwanger kunnen raken speelt ook in Ilses derde thriller Meisje van me een grote rol. Amber en Tom zijn genoodzaakt hun kindje door een draagmoeder op de wereld te laten komen. Zij denken in Kirsten een betrouwbare persoon te hebben gevonden die deze belangrijke taak voor hen kan volbrengen. Maar als het stel hun pasgeboren dochtertje Emma op komt halen in het ziekenhuis waar Kirsten is bevallen, is van zowel Kirsten als van Emma geen spoor meer te bekennen. Er volgt een verbeten zoektocht naar moeder en kind. Op veel hulp hoeven ze niet te rekenen, juridisch gezien staan ze nergens en alles wijst er op dat Kirsten de baby mee heeft genomen. Ook in de kring van familie en vrienden van Kirsten stuiten ze op een muur van onwetendheid maar worden ze ook geconfronteerd met chantage door de ex van Kirsten, Brandon, die genoodzaakt door zijn eigen financiële problemen denkt het stel te kunnen afpersen. Maar Amber en Tom zijn een bekend stel, als ex-profvoetballer verdient Tom nu zijn geld als ‘goeroe’ met zijn Mindset Academy. Heel Nederland leeft met ze mee, net als goede vrienden Alec, van Russische afkomst en zijn Nederlandse vrouw Judith en Toms assistent Joël. Maar wat is precies de rol van deze drie? En wat weet de zus van Amber, Tara, die journalist is, allemaal boven water te krijgen over de illegale bezigheden van Alec…?

Al met al een scenario voor een bloedstollende thriller zou je zo denken. Maar helaas lukt het Ilse Ruijters niet helemaal om er een goed lopend verhaal van te maken. In het begin weet ze de spanning nog aardig op te bouwen met de zoektocht naar kleine Emma maar ze brengt de daders van dit misdrijf al vrij snel op het toneel. Er volgt dan nog wel een tweede plottwist, die je al even had kunnen zien aankomen, maar dit alles wordt te veel, te ongeloofwaardig. Daarbij de vele perspectieven vanuit te veel personages die, op Amber en Tom na, allemaal te vlak blijven, maken het een beetje een warrig geheel. Alsof je naar een tenniswedstrijd zit te kijken waarbij de bal steeds bij de tegenstander terecht komt, zo springt het verhaal heen en weer en krijgen de verhaallijnen niet helemaal de uitwerking die ze verdienen. Maar Ilse weet er wel belangrijke thema’s als onvruchtbaarheid en mensenhandel in te brengen. Dat maakt dit toch een redelijk spannend boek dat het lezen wel waard is.