Lezersrecensie
Aan de haal met de ironie
Rob van Essen (1963) won dit jaar de Libris Literatuurprijs voor zijn roman De goede zoon. Dit was voor zijn uitgever reden genoeg om een eerdere roman van hem opnieuw uit te brengen. Dit werd Visser, oorspronkelijk uit 2008. Waarom precies deze roman is mij niet geheel bekend maar ik gok op de thematiek rondom de (nieuwe) opkomst van het neonazisme.
Jacob Visser is een nogal uitgebluste leraar geschiedenis aan een middelbare school ergens in een kleine stad op het platteland. Hij torst behoorlijk wat bagage met zich mee in de vorm van een overleden dochtertje. Zijn vrouw en hij zijn hierdoor al tijden helemaal uit elkaar gedreven maar ze bleven bij elkaar voor hun andere dochter, Rosa. Zij gaat binnenkort trouwen met een jongen die haar vader natuurlijk niet echt ziet zitten. Als Visser tijdens een van zijn lessen op school iets onhandigs zegt over kampbeulen in de Tweede Wereldoorlog gaat dit als heel snel een eigen leven leiden. De pers krijgt er lucht van en de plaatselijke jeugd gaat er mee aan de haal. Visser komt hierdoor gedwongen thuis te zitten en dat is op zijn zachtst gezegd niet goed voor zijn gemoedsrust.
Als je De goede zoon las dan herken je ook in Visser wel een zekere absurditeit die Rob van Essen in zijn boeken weet te leggen. Ondanks dat het lijkt alsof Visser helemaal niets doet in dit boek, de storm waait bijna letterlijk over hem heen, komt het toch tot een dramatische en emotionele scene in een ziekenhuis waarin Visser ineens iets doet dat je totaal niet verwacht. Maar in de lijn van het verhaal is het ook weer helemaal niet zo gek dat dit gebeurt. Net als in De goede zoon gaan dingen en personages die zomaar het verhaal lijken te zijn binnen gewandeld een belangrijke rol spelen.
Zelfs de cover van de nieuwe uitgave van Visser geeft een beetje extra inkijk in de roman. Iets dat de oude cover zeker niet deed.
Thema’s als neonazisme, onverwerkt verdriet en ironie spelen grote rollen in Visser. Vooral de ironie lijkt het onderspit te moeten delven in deze roman. Maar als de lezer het herkent leest dit boek toch een stuk prettiger
Jacob Visser is een nogal uitgebluste leraar geschiedenis aan een middelbare school ergens in een kleine stad op het platteland. Hij torst behoorlijk wat bagage met zich mee in de vorm van een overleden dochtertje. Zijn vrouw en hij zijn hierdoor al tijden helemaal uit elkaar gedreven maar ze bleven bij elkaar voor hun andere dochter, Rosa. Zij gaat binnenkort trouwen met een jongen die haar vader natuurlijk niet echt ziet zitten. Als Visser tijdens een van zijn lessen op school iets onhandigs zegt over kampbeulen in de Tweede Wereldoorlog gaat dit als heel snel een eigen leven leiden. De pers krijgt er lucht van en de plaatselijke jeugd gaat er mee aan de haal. Visser komt hierdoor gedwongen thuis te zitten en dat is op zijn zachtst gezegd niet goed voor zijn gemoedsrust.
Als je De goede zoon las dan herken je ook in Visser wel een zekere absurditeit die Rob van Essen in zijn boeken weet te leggen. Ondanks dat het lijkt alsof Visser helemaal niets doet in dit boek, de storm waait bijna letterlijk over hem heen, komt het toch tot een dramatische en emotionele scene in een ziekenhuis waarin Visser ineens iets doet dat je totaal niet verwacht. Maar in de lijn van het verhaal is het ook weer helemaal niet zo gek dat dit gebeurt. Net als in De goede zoon gaan dingen en personages die zomaar het verhaal lijken te zijn binnen gewandeld een belangrijke rol spelen.
Zelfs de cover van de nieuwe uitgave van Visser geeft een beetje extra inkijk in de roman. Iets dat de oude cover zeker niet deed.
Thema’s als neonazisme, onverwerkt verdriet en ironie spelen grote rollen in Visser. Vooral de ironie lijkt het onderspit te moeten delven in deze roman. Maar als de lezer het herkent leest dit boek toch een stuk prettiger
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Evelien Walravens
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
