Lezersrecensie
Een boek voor zowel jong als oud
De Opa van Stijn is ongeneeslijk ziek en kiest ervoor om niet verder behandeld te worden.
In het verhaal vergelijkt opa zijn ziekte met een zingende krab die steeds groter en gemener wordt.
“ Met zijn mooie donkere basstem begon hij te zingen:
‘Marinus, het is mooi geweest.
Je bent nu bijna honderd.
Dit is het einde van het feest.
Niemand wordt uitgezonderd!’” (p.6)
Een grote wens van opa is om nog een keer, samen met Stijn, een fietstocht te maken. De rest van de familie vindt dit geen goed idee en is ongerust, maar opa is eigenwijs en zet door. De opa van Stijn is grappig, brutaal vindingrijk maar heeft ook een eigen wil. “‘Hij slaapt, zei tante Yvon, ‘we kunnen beter later terugkomen.’ O nee, dacht ik, want ik zag mezelf weer een uur lang verveeld in roddelblaadjes kijken. Voorzichtig pakte ik zijn hand. ‘Opa, we zijn er’.’ Ineens deed hij zijn ogen open. ‘Boe!’ Ik schoot in de lach.” (p.22)
Dit is een passage wanneer opa in het ziekenhuis ligt na een val en iedereen ongerust over hem is. Een onprettige situatie die de schrijver dan weer luchtiger maakt.
Tijdens de fietstocht delen Stijn en opa geheimen met elkaar en hebben ze samen vooral veel lol. Het mooie hieraan is dat Stijn ook een andere opa leert kennen. Zo heeft opa zijn eigen obstakels is het leven gehad. Niet alles in het leven van opa is rozengeur en maneschijn geweest.
Dit verhaal omvat een zeer actueel onderwerp; euthanasie. Opa wil zelf beslissen wanneer het voor hem genoeg is geweest. Er is nog een minimale kans op genezing maar opa wil zijn eigen keuzes maken. Vriens weet een mooie balans te maken tussen heftige en vrolijke scènes. Een dikke duim voor de auteur die rondom dit heftige thema een prachtig verhaal heeft gemaakt
De band tussen opa en kleinzoon heeft hij heel realistisch beschreven. Het verhaal bevat verschillende mooie passages over het omgaan met angst, afscheid nemen vreugde en vriendschap.
Stijn is echt betrokken bij de laatste levensmaanden van zijn opa. Wanneer uiteindelijk het afscheid komt, valt het voor Stijn en opa minder zwaar dan ze dachten.
“Code kattenkruid” is een jeugdboek leeftijdscategorie 10 -15 jaar maar ook als volwassene moet je dit boek zeker gelezen hebben.
Het is een relatief dun boek, telt 123 pagina’s. Zonder dat je het beseft is het boekje uit.
In het verhaal vergelijkt opa zijn ziekte met een zingende krab die steeds groter en gemener wordt.
“ Met zijn mooie donkere basstem begon hij te zingen:
‘Marinus, het is mooi geweest.
Je bent nu bijna honderd.
Dit is het einde van het feest.
Niemand wordt uitgezonderd!’” (p.6)
Een grote wens van opa is om nog een keer, samen met Stijn, een fietstocht te maken. De rest van de familie vindt dit geen goed idee en is ongerust, maar opa is eigenwijs en zet door. De opa van Stijn is grappig, brutaal vindingrijk maar heeft ook een eigen wil. “‘Hij slaapt, zei tante Yvon, ‘we kunnen beter later terugkomen.’ O nee, dacht ik, want ik zag mezelf weer een uur lang verveeld in roddelblaadjes kijken. Voorzichtig pakte ik zijn hand. ‘Opa, we zijn er’.’ Ineens deed hij zijn ogen open. ‘Boe!’ Ik schoot in de lach.” (p.22)
Dit is een passage wanneer opa in het ziekenhuis ligt na een val en iedereen ongerust over hem is. Een onprettige situatie die de schrijver dan weer luchtiger maakt.
Tijdens de fietstocht delen Stijn en opa geheimen met elkaar en hebben ze samen vooral veel lol. Het mooie hieraan is dat Stijn ook een andere opa leert kennen. Zo heeft opa zijn eigen obstakels is het leven gehad. Niet alles in het leven van opa is rozengeur en maneschijn geweest.
Dit verhaal omvat een zeer actueel onderwerp; euthanasie. Opa wil zelf beslissen wanneer het voor hem genoeg is geweest. Er is nog een minimale kans op genezing maar opa wil zijn eigen keuzes maken. Vriens weet een mooie balans te maken tussen heftige en vrolijke scènes. Een dikke duim voor de auteur die rondom dit heftige thema een prachtig verhaal heeft gemaakt
De band tussen opa en kleinzoon heeft hij heel realistisch beschreven. Het verhaal bevat verschillende mooie passages over het omgaan met angst, afscheid nemen vreugde en vriendschap.
Stijn is echt betrokken bij de laatste levensmaanden van zijn opa. Wanneer uiteindelijk het afscheid komt, valt het voor Stijn en opa minder zwaar dan ze dachten.
“Code kattenkruid” is een jeugdboek leeftijdscategorie 10 -15 jaar maar ook als volwassene moet je dit boek zeker gelezen hebben.
Het is een relatief dun boek, telt 123 pagina’s. Zonder dat je het beseft is het boekje uit.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Evelyne cathoir
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
