Het lot en de lotgevallen

Wat maakt dat een boek tot een bepaald genre hoort? En hoe reageer je als je bij de beschrijving al leest dat een boek van elk genre een snuifje meekrijgt? Het verandert de manier waarop je in een boek stapt heel zeker! Je gaat er open in en dat is net wat The immortalists zo leuk maakt. Een 'open mind' laat zoveel invloeden toe en dan geniet je nog meer! Dat blijkt!
De opbouw van het boek past perfect bij de manier waarop Benjamin het verhaal wil vertellen. Je rolt als lezer van het ene leven in het andere en het blijft erg gestructureerd daardoor en er zit een mooie chronologie in het verhaal. Het verhaal had vast ook op een andere manier kunnen verteld worden, maar dan was de ervaring anders geweest. Het enige minpunt dat aan deze structuur verbonden is, vliegt je al na het eerste deel over Simon om de oren. Je valt van een 'afgesloten verhaal' zo in een nieuw deel over Klara. En dat is toch even op de tanden bijten de eerste bladzijden. De golfbeweging die je daardoor als lezer ervaart is heel anders dan bij andere boeken waarbij je opbouwt naar één grote piek.
De schrijfstijl van Benjamin is erg meeslepend. De zinnen zijn mooi samengesteld en voelen prachtig aan, maar toch leest het mooi door. Het is niet zo dat je elke zin moet ontleden om de hele betekenis mee te krijgen en het voelt ook niet te eenvoudig aan.
Het verhaal zelf voelt erg origineel en laat je als lezer nadenken. Hoe zou ik zelf omgaan met mijn lot? Een mooi discussiepunt is het wel om in een groep te bespreken. Het is daardoor ook een erg persoonlijk en gevoelsmatig boek. Iedere lezer zal het anders beleven! Een aanrader!