Sfeervol beeld van het alledaagse leven na een onalledaagse gebeurtenis

Wanneer een ramp zich voltrekt, zal iedereen dat anders ervaren, omdat iedereen ook op een andere manier getroffen wordt. Vaak zien we als buitenstaanders de bijzondere verhalen die gepaard gaan met een grote gebeurtenis, maar ook de kleine verhalen zijn de moeite. Luan Goldie baseert haar boek op de Bijlmerramp, maar maakt er toch een heel eigen verhaal van. Het verhaal van levensechte mensen, die na een ramp hun leven weer moeten hervatten. Op een aangepaste manier. En dat is niet altijd makkelijk.

Het verhaal volgt verschillende personages en dat maakt Nightingale Point erg divers. Het is niet zo dat alle lagen van de bevolking aan bod komen en dat zou ook niet realistisch zijn, want het drama speelt zich af in een woonblok dat bevolkt wordt door de arbeidersklasse. Op de achterflap wordt dit element al duidelijk genoemd, 'a working-class community in crisis', en daarin stelt de auteur niet teleur. De personages zijn op een tedere manier neergezet, alsof Goldie ze als haar kinderen beschouwt, en dat zorgt voor erg veel connectie tijdens het lezen. Je sluit de personages al snel in je hart en ze laten je ook na het dichtslaan van het boek niet los. Dit is absoluut de kracht van de auteur en het draagt in grote mate bij aan de pracht van het verhaal. De manier waarop je de personages leert kennen is vergelijkbaar met hoe je in het dagelijkse leven mensen leert kennen. Door hun reactie op bepaalde situaties, geven ze zichzelf bloot. Of die reactie goed of slecht is, wordt buiten beschouwing gelaten. Alleen de pijn die soms onbewust veroorzaakt wordt, bij andere personages, krijg je duidelijk te zien. En dat stemt tot nadenken. Want soms maak je keuzes die anderen kunnen kwetsen. We zijn ons daar niet altijd van bewust, maar vaak moeten we die pijn naderhand toch onder ogen komen.

De schrijfstijl voelt zacht aan en dat is best wel in strijd met de grote ramp die zich voltrekt in het boek. Luan Goldie geeft 'Nightingale Point' een gevoel van afzondering mee. Alsof er alleen maar dat getroffen appartementenblok bestaat en de wereld daarbuiten onbelangrijk is. Op die manier houdt ze het verhaal erg klein, maar is de verdieping groter. Je hebt als lezer nergens het gevoel dat er iets ontbreekt of dat er rare stappen worden gezet. Het verhaal beslaat een grote periode, maar dat voelt natuurlijk aan en is goed te volgen.
Het is trouwens niet zo dat de 'zachtheid' van de stijl betekent dat er geen tragische momenten te vinden zijn in het boek. Die zijn er genoeg en voelen ook uiterst realistisch aan, maar toch straalt er een soort warmte uit de woorden op de pagina's. De droefheid die heerst bij de gevolgde personages wordt niet uitgebuit. Het blijft ingetogen en oprecht aanvoelen.

'Nightingale Point' is een debuut dat een breed publiek zal kunnen bekoren. Het is goed geschreven en heeft een aansprekend thema, de uitwerking van de personages biedt voldoende verdieping en het voelt heel realistisch aan. Luan Goldie laat de lezer nadenken, 'wat zou jij doen in deze situatie?', en dat heeft het effect dat je het verhaal niet snel zal vergeten.