Je bent fan of je bent fan.

Ik begin met een minpunt: de 4de deel liet net iets te lang op zich wachten. Het koste mij dan ook net iets teveel moeite om weer in het verhaal te komen, weer te weten wat er nu allemaal gebeurd is met de personages. Ik vind het dan ook best vreemd als men aangeeft dat je het boek kan lezen los van de vorige delen.
Doe dat niet. Lees ze gewoon in volgorde vooral omdat het in dit boek relatief veel gaat over Cormoran en Robin en hun privelevens.

Terug naar het verhaal. De schrijfster schrijft zo ontzettend beeldend, ik geniet daar oprecht van. Ik bevind mij in het verhaal en dat is wellicht ook haar kracht. In de witte dood ging het vooral over politiek, rechts en extreem links tegenover elkaar. Dat kan vooral in het begin een beetje vermoeiend zijn. Maar zoals ook in de vorige boeken kan ik het boek niet wegleggen en zit ik nu nog na te denken over het plot. Want dat is wat deze serie met mij doet: Ik ga uren lang meedenken om het verhaal op te lossen. Toen Comoran in het boek tegen Robin zei dat ze moest nadenken met al die aanwijzingen was ik ook druk bezig de puntjes te verbinden. Ik had zelf iemand anders op het oog, maar heerlijk hoor. Ja ik kan niet wachten op deel 5.