Super!

Claire Maenhout heeft door een auto-ongeluk prosopagnosie (ofwel gezichtsblindheid). Zij kan geen gezichten herkennen waardoor ze mensen ook niet herkent. Op een late avond botst ze op een man. Deze man heeft juist een misdaad begaan en is bang dat er nu een getuige zal zijn. Hij weet niet dat Claire prosopagnosie heeft, dus hij gaat achter haar aan. Hij raakt haar kwijt, maar hij geeft het niet op. Hij moet en zal haar vinden, maar vindt hij haar ook?

Het boek heeft korte hoofdstukken die ook aangenaam lezen. Bijna elk hoofdstuk eindigt ook met een kleine climax waardoor je verder wilt lezen.

Het verhaal heeft heel wat personages en die wisselen zich ook in snel tempo af. De korte scènes, korte alinea's in een wisselend/ander personage, en dat allemaal in één kort hoofdstuk maakt dat het soms moeilijk is om je in te leven in één bepaald personage of het verhaal te volgen.

Hilde heeft al vele jeugdboeken geschreven en af en toe merkte ik dit ook wel. Korte scènes, niet al te veel dialogen, maar vooral beschrijvend/vertellend...

Doorheen het lezen zit ik ook al met de sterren in mijn hoofd. Dit boek heeft lang op 3 sterren gestaan, maar het einde vond ik zoveel beter geschreven dan het midden. Het was zelfs zo erg dat ik andere mensen gewoonweg links liet liggen om verder te lezen. Ik wou weten hoe het afliep.

Kortom, er zit veel thrillerpotentieel in de schrijfhand van Hilde Vandermeeren. Hier en daar nog minder neigen naar het jeugdgenre en Hilde Vandermeeren is een volwaardig lid van het volwassen genre! Haar tweede thriller zal ik zeker en vast ook lezen.