Wat een boeiend personage is Jana!

Ik lees niet vaak Scandinavische thrillers, maar op de één of andere manier bleef dit boek me intrigeren. Vooral het personage Jana trok mijn aandacht.

Het hoofd van de immigratiedienst wordt vermoord teruggevonden. Het team, met officier van justitie Jana, neemt de zaak op. Wanneer de zaak groter en groter worden, met meer slachtoffers, lijkt het erop dat het team deze zaak nooit opgelost zal krijgen. Ondertussen kampt Jana met nachtmerries. Ze heeft geen idee waar ze vandaan komen, maar beetje bij beetje blijkt dat de basis van deze nachtmerries héél dichtbij komt.

In het begin van het boek is er een afwisseling tussen heden en verleden. Het verleden is cursief gedrukt en nogal gruwelijk. Tegen het einde van het boek, speelt het verhaal zich enkel nog af in het heden.

De schrijfstijl van Emelie Schepp is zeer beschrijvend. In het begin van het verhaal wordt bijvoorbeeld zowel de functie als de volledige naam vaak herhaald. Nadien mindert dit, en wordt enkel nog de volledige naam gebruikt.

Een opvallend feit in de schrijfstijl is het snelle geswitch in perspectief. Dit creëert enerzijds spanning, maar ook ergernis, omdat dit elkaar zo snel opvolgt. Andere auteurs hanteren deze methode per hoofdstuk, Emelie Schepp per paar regels.

Ik vond het traag op gang komen, maar ik vond het nog goed. Nadien heb ik me er doorheen moeten worstelen. Niet dat het zo heel slecht was, maar gewoon omdat het me niet aangreep. Ik las, stopte met lezen, maar ik keek niet uit naar het moment dat ik verder kon lezen, zoals je bij andere boeken wel kunt hebben.

Toch intrigeerde het personage Jana me zo, dat ik het boek 3* geef. Jana is zo'n boeiend personage. Of ik het volgende boek van Emelie Schepp nog ga lezen, is een twijfelgeval.