Aanrader

Een gijzeling in een hogeschool in Bilzen. Gijzelnemer, een docente, een psychologe en twee-handen-vol studenten. Alles staat in rep en roer en de hele school is omsingeld met speciaal opgeleide mensen. Amerikaanse toestanden in het Limburgse Bilzen. Maar wat is het motief van David, de gijzelnemer? En loopt de gijzeling goed af?

In dit boek wisselt Anja Feliers constant van tijdsperspectief. Heden en verleden worden afgewisseld, zodat de lezer beetje bij beetje het motief van David te weten komt. In deze twee categorieën is er ook een afwisseling tussen de personages. Veelal zijn Yasmine, de docente, en David aan het woord, maar ook Kathleen, de psychologe, komt aan bod. Maar wat me opviel, was dat het perspectief ineens kon verwisselen midden in een alinea. Een voorbeeld: heel het hoofdstuk leest de lezer mee met David en de volgende zin komt er een gedachte van Kathleen tevoorschijn. Is dit nu enorm storend tijdens het lezen? Nee, helemaal niet.

Vaak wordt een hoofdstuk beëindigd met een minicliffhanger. Door de keuze van de afwisseling tussen heden en verleden, is het ook mogelijk om het extra spannend te maken. Want het volgende hoofdstuk is gegarandeerd een hoofdstuk van de andere categorie, zodat de lezer nog even in spanning zit. Dit maakt ook dat er een goede vaart in het verhaal zit.

De thema's van de boeken van Feliers zijn de laatste jaren enorm actueel. Het vorige boek, Vergeet mij niet, ging over een baby die dood gevonden werd in een te warme auto. Het volgende boek (dat ik nog niet gelezen heb), Zuur, gaat over een aanval op een vrouw (zoals het Delhaize-verhaal waarin een vrouw enorm verminkt werd door een zuuraanval). In dit boek lijken de Amerikaanse toestanden naar België te komen. Tijdens het lezen dacht ik vaak: chapeau om zo'n thema te gebruiken en een heel boek te kunnen vullen zonder dat het te langdradig wordt.

Het einde van het boek is een einde dat je in het begin niet kunt verwachten. Op p. 300 dacht ik wel te weten dat het zowat eindigt, dat we aan het uitbollen zijn. Niks van, want dan komt er nog een kleine verrassing. Doorheen het boek zitten trouwens vaak zo'n kleine verrassingen.

Vergeef me is een boek dat zeker gelezen moet worden door de psychologische thrillerliefhebbers.