Leuke chicklit!

In de zomer van 2013 las ik het debuut van deze auteur, nl. Glazuur. In deze recensie zei ik al dat ik Verkikkerd zeker zal lezen. Het heeft zo'n 1,5 jaar geduurd, maar ik heb het gelezen! :-D

In dit verhaal gaat de 18-jarige, "bijna 19 jaar", Lucy op kot (Belgische term voor in studentenhuis). De eerste dagen vindt ze Het Fort, zoals ze het studentenhuis noemt, maar niks. Het is vies, vuil, smerig en tot overmaat van ramp zijn al haar huisgenoten nerds. Nee, dit is niets voor haar.
Beetje bij beetje gaat ze de andere kant van haar huisgenoten zien en begint ze hen te waarderen om wie ze zijn. Vooral Kikker lijkt ze graag te hebben...

Het hoofdpersonage, Lucy, vond ik in het begin van het boek echt niet leuk. Oppervlakkig, een modepopje. Zo iemand die gaat huilen om een gebroken nagel of als haar make-up is uitgelopen. Je kent dit type wel. Gelukkig evolueren de personages en vond ik Lucy tegen het einde van het boek al veel aangenamer.

Het is een dik boek dat me in het begin wat tegenstak. Ik dacht vaak: oh nee, dit ben ik al echt ontgroeid. Ik heb nooit op kot/in een studentenhuis gezeten, ik heb nooit een doop/inzuip meegemaakt, ... Dit alles interesseert me niks! Maar beetje bij beetje had het boek me in de greep en vond ik het zelfs spijtig dat het uit was. Gelukkig is het vervolg, Verslingerd, al uitgekomen. :-)

De schrijfstijl van Lisette Jonkman is heel fijn, vaak met droge humor in verweven. De glimlach verscheen vaak op mijn gezicht. De personages hebben ook allemaal leuke bijnamen zoals Hermelien, Chewy, Paladin, ... Hoe verzint ze het? ;-)

En nu ga ik hetzelfde eindigen als bij Glazuur: Haar opvolger, Verslingerd, zal ik zeker ook lezen. :-)
(Maar zal het weer 1,5 jaar duren?! Geen idee. ;-) )