De spanning verdwijnt voor geen moment!

“Het was drie uur ’s nachts en een sterke lijklucht vulde de auto”. Vanaf het eerste moment grijpt de auteur je aandacht en word je ondergedompeld in een moordzaak. Deze preview geeft al een tipje van de sluier weer zonder al te veel te verklappen. Hierdoor blijft er nog voldoende mysterie over die je aanspoort tot het lezen van de thriller.
Hoewel Laatste adem al de vierde thriller is in de Erika-Fosterreeks, kan je het boek ook perfect les lezen en moet je de voorbije drie delen niet gelezen hebben om het begin te grijpen. Het karakter en voorbije gebeurtenissen van Erika Foster en de andere personages worden al snel duidelijk, mede doordat Robert Bryndza nog enkele belangrijke gebeurtenissen kort aanhaalt. Wat best verrassend is, is dat het boek wordt opgedeeld in 91 hoofdstukken die telkens maar enkele pagina’s lang zijn. Dat samen met de eenvoudige schrijfstijl zorgt ervoor dat het vlot leest en dat je geïnteresseerd blijft. In de eerste hoofdstukjes wordt de basis van het verhaal gevormd. Doordat het leven van het slachtoffer wordt uitgelegd, krijgt het slachtoffer vanaf het begin al een gezicht, wat je nog verder meesleept in het verhaal. Pas nadat de basis wordt gevormd, komen er nieuwe elementen aan de pas. Zo wordt het verhaal onderbroken om enkele hoofdstukken te spenderen aan de identiteit van de moordenaar. Die identiteit wordt vrijwel direct openbaar gemaakt aan de lezer, maar enkele cruciale elementen ontbreken nog om een duidelijke visie van de moordenaar te krijgen. Hoe meer je leest, hoe meer je te weten komt over zijn leven. Je neemt een kijk in zijn thuissituatie. Je komt te weten hoe hij denkt, hoe hij zich voorbereidt, hoe zijn karakter is en hoe het evolueert doorheen het verhaal, maar ook hoe hij tewerk gaat. Hierdoor verschijnt er stilaan een gezicht van de moordenaar. Het is een gewaagd idee om in de eerste hoofdstukken de identiteit van de moordenaar al direct vrij te geven, maar als lezer is het geweldig. Telkens wanneer er nieuwe elementen over zijn identiteit vrijkomen, word je gelijk geprikkeld om verder te lezen. Hoewel het ongebruikelijk is om de identiteit van de moordenaar al vanaf de eerste hoofdstukken vrij te geven, toch neemt het de spanning niet weg. Integendeel. Als lezer krijg je het gevoel dat je middenin een kat en muisspel zit tussen de moordenaar en het onderzoeksteam, waardoor de spanning geen moment verdwijnt. Wat eventueel een minpuntje kan vormen, zijn de realistische elementen die soms als ‘gruwelijk’ ervaart kunnen worden. Zo beschrijft Robert Bryndza met enkele gedetailleerde elementen de moord op de slachtoffers. Voor mij is het persoonlijk geen probleem, en vind ik het zelf een meerwaarde. Het vergroot namelijk de realistische invloed van het verhaal.
In de voorbije drie thrillers in de Erika-Fosterreeks werd het karakter van het hoofdpersonage Erika Foster al volledig uitgewerkt, toch zit er in deze thriller een evolutie van haar karakter. Zo kennen we haar als een stoere, moedige en vooral koppige inspecteur die koste wat koste de moordzaak wilt oplossen, maar plots vertoont ze ook kwetsbaarheid. Op deze manier leren we haar nog beter kennen.
Voor wie de vorige thriller Donker water heeft gelezen weet dat Erika Foster niet langer meer voor het onderzoeksteam werkt. Toch heeft ze nog een intieme relatie met inspecteur James Peterson. Hierdoor is Erika samen met James Peterson als eerste ter plaatse op de crime scène. Ondanks het haar zaak niet is, vindt ze wel het ontbrekende puzzelstukje dat de link legt tussen twee slachtoffers. Uit het pathologisch rapport komen ze te weten dat de moordenaar, ondertussen seriemoordenaar, gewelddadig is en zijn slachtoffers op een gruwelijke manier martelt en om het leven brengt. Vanaf dat moment bijt ze zich vast in de zaak en helpt ze het onderzoekteam met het vinden van de moordenaar.
Een ander positief aspect is het niet voorspelbare einde. Zo vertaalt de spanning die je doorheen het verhaal hebt gevoeld zich tot een ongelooflijk , en vooral, niet voorspelbaar einde. Om die rede kan ik iedereen dit boek zeker aanraden. En gelukkig hoef je niet lang te wachten om het vervolg te lezen van de Erika-Fosterreeks, want de twee volgende boeken zijn ook uitgekomen.