1897: een eerbetoon aan Hammer horror

Een bijzonder deel in de serie splinters van uitgeverij Quasis is ‘1897’ van Terrence Lauerhohn. Het is het een eerbetoon aan de Hammer horror en past perfect in de traditie van het griezelverhaal uit de Romantiek!
Net als in de griezelfilms uit de Britse filmstudio, heeft dit verhaal ontzettend veel sfeer. Consistent weet Lauerhohn de atmosfeer op de juiste wijze neer te zetten, waardoor ik onder andere moest denken aan ‘Dracula: prince of darkness’ (1958) en ‘Twins of evil’ (1971). Literair past de keuze voor Venetië uitstekend bij het verhaal, omdat het daarmee niet alleen aansluit bij de literatuur uit de zwarte Romantiek, waarin lust, lijden, angsten, doemdenken en gruwelen centraal staan, maar ook het verlangen naar andere landen. Dus dat de auteur deze creatieve twist toepast en niet Engeland als plaats van handeling kiest, maar Italië is klasse!
Ook de personages doen eer aan de duistere Romantiek. Angst, verlangen en lijden spelen een belangrijke rol in het leven van de karakters. Met name voor Isidora Ottoboni, omdat zij alle kenmerken heeft van een vrouwelijke byronic hero: intelligent, zelfbewust en emotioneel gekweld. Dat geeft haar meer diepgang en iets mysterieus. Een verhaal dat tijdens het lezen af en toe te binnen schoot is ‘Carmilla’ van Sheridan LeFanu, vanwege de sfeer en de mysterieuze vrouwelijke personages. Het verschil tussen beide is dat in ‘1897’ de lezer alle informatie krijgt en ‘Carmilla’ meer fragmentarisch geschreven is.
Verder is het verhaal heel filmisch geschreven in een aangename schrijfstijl. Voor mij versterkt dit de sfeer en het unheimische van het verhaal, waardoor ik er extra van genoten heb.
Hoewel het slechts zesendertig pagina’s is het een meer dan geslaagd eerbetoon aan de griezelverhalen uit de Romantiek en de Hammer Horror! #1897 #terrencelauerhohn #uitgeverijquasis