Hoe schrijf je een verhaal dat zich in de toekomst afspeelt, maar toch beangstigend reëel lijkt?

Hoe schrijf je een verhaal dat zich in de toekomst afspeelt, maar toch beangstigend reëel lijkt?
Jef Schokkaert is erin geslaagd de lezer mee te nemen in een wereld waarin je jezelf makkelijk herkent, ook al blijft het – weliswaar spannende – fictie.
Een rode draad doorheen dit boek over (milieu)terreur is verbondenheid. Het is verrassend en toch weer niet, hoe alles en iedereen verbonden is met elkaar. De toestand van het milieu, de hunker naar macht en geld, protestacties en terreur zijn maar enkele thema’s die aan bod komen.
Het verhaal heeft een groots opzet en is moeilijk samen te vatten.
Je leest vlot door het boek. Aan de hand van enkele mooi uitgewerkte hoofdpersonages (die niet zomaar lukraak gekozen zijn) besef je gaandeweg hoe mooi de auteur zijn kritiek op de maatschappij doorheen het verhaal geweven heeft. Het wordt geen zwartgallige beschrijving over terreur en klimaat maar een subtiele, spannende thriller waarbij de leze meegesleept wordt in (toch niet?) uitzichtloze situaties. Het beste komt op het einde, als alle puzzelstukken uiteindelijk in elkaar vallen.
Jef Schokkaert is erin geslaagd een spannend en toch draagbaar verhaal te schrijven vol dubbele lagen. Hij is daarbij niet over één nacht ijs gegaan en dat kan je als lezer merken. Genieten dus.