Aangezien er in onze colleges Grieks af en toe verwezen werd naar De verborgen geschiedenis van Donna Tartt, als was het een ondenkbaar fenomeen dit boek als student klassieke filologie niet gelezen te hebben, besloot ik het boek maar eens te lezen en ik moet zeggen: geen seconde heeft het me verveeld! Ik zou zelfs zover durven stellen dat de interesse voor de klassieke studie, die de personages voor de boeg leggen, af en toe zelfs afschrikwekkend herkenbaar is. Vele mensen vragen zich af hoe classici zich met dergelijke fenomenen dag in dag uit kunnen bezighouden, en ik denk dat het boek een heel goed exemplum is om aan te tonen dat Klassieke filologie veel boeiender is en veel meer inhoudt dan saaie teksten te lezen/vertalen. Misschien wordt menigeen door het boek wel aangespoord om zich te verdiepen in de geheimen der Oudheid...of is dit slechts een stille droom...?