Pjotr neemt je mee in de keiharde wereld van de geheime dienst en defensie op een toegankelijke manier

Suzanne Boyle staat voor een raadsel als ze in de Syrische woestijn een massagraf onderzoekt. Wie heeft dit op zijn geweten? Als ze terug naar Amerika zal vliegen met haar bewijsmateriaal, wordt het toestel neergehaald en komt ze midden in een vuurgevecht terecht. Gelukkig is Suzanne wel wat gewend en slaat ze zich er doorheen, zodat ze haar onderzoek, samen met de hulp van een oude vriend en nieuwe vrienden voort kan zetten. Wat ze echter niet weet is de impact van hetgeen waar het spoor toe leidt…

Dit was voor mij de eerste kennismaking met Pjotr’s schrijfwerk. Hoewel Suzanne naar wat ik begrepen heb een terugkerend personage is, is dit verhaal prima als zelfstandig boek te lezen. Af en toe zijn er wel kleine referenties naar Pjotr’s voorgaande boeken, maar dit wordt vooral gebruikt om aan te tonen wat voor zaken Suzanne voorheen heeft meegemaakt en waar ze heeft gewerkt.

Hoewel ze niet een militaire achtergrond heeft, belandt ze wel middenin helse gevechten. Gelukkig is ze goed getraind en deinst dan ook zeker niet terug voor een groot wapen, wat wel even wat anders is dan een dienstwapen. Al staat ze te shaken, ze doet het toch maar even. Dat dit werk niet voor watjes is weggelegd is, is in ieder geval duidelijk. Naast de verhaallijn van Suzanne, volg je ook nog een andere verhaallijn; die van een wetenschapper. In het begin blijft het nog wat vaag waar hij mee bezig is, maar hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer er duidelijk begint te worden. Uiteindelijk vallen alle puzzelstukjes netjes in elkaar.

Dat dit een actiethriller is, merk je meteen al goed bij het begin. En als je denkt dat het weer even rustig wordt, gebeurt er wel weer iets waardoor je weer helemaal op scherp komt te staan. Je wilt weten wat er aan de hand is en of iedereen ongedeerd blijft. Het boek houdt je volledig in zijn greep.

Ik kreeg er een beetje NCIS vibes van, wat overigens nog steeds een groot favoriet voor mij is als serie. Alleen in dit geval volg je iemand van de CIA. Maar qua verloop van het verhaal en de gevechten, deed het mij een beetje denken aan de NCIS afleveringen in Afghanistan. Super tof gedaan wat mij betreft!

Als ik dan toch een minpuntje moet noemen, is dat er dusdanig veel gebeurd dat ik merkte dat ik wel goed moest blijven opletten en dat ik in alle rust moest zitten lezen. Vaak vind ik het geen probleem als er op de achtergrond een tv aanstaat, maar in dit geval kreeg ik daardoor moeite met concentreren. Het is een boek die al je aandacht vereist. Maar op zich kun je dat natuurlijk ook weer zien als een positief iets! Het is maar net hoe je het bekijkt en wat je zelf aangenaam vindt.