Fun met Joyland

Ondanks het feit dat Stephen King “Joyland” als thriller op de markt heeft gebracht, zullen mensen die zijn schrijfstijl al wat beter kennen het eerder als roman beschouwen. Enkel de laatste 50 pagina’s is er sprake van echte spanning of horror, maar voor de rest bouwt het verhaal rustig op. Het is dus zeer verschillend van Kings normale bloedstollende verhalen. Toch valt er doorheen het hele verhaal een sinistere ondertoon te bespeuren.

Opgelet: spoilers!

Het verhaal wordt vanuit de ik-vorm verteld door de nu bejaarde en nostalgische Kevin Jones die terugblikt op de zomer van 1973. De beste en tegelijkertijd treurigste periode uit zijn leven. Net zoals elke 21-jarige wil Kevin tijdens de zomervakantie een centje bijverdienen. Hij neemt een baantje als zomerhulp aan in het ouderwetse pretpark Joyland gesitueerd aan de kust van North Carolina. Maar net voor hij vertrekt verbreekt zijn vriendin hun relatie. Kevin probeert het merendeel van de zomer zijn liefdesverdriet te verwerken en verdiept zich in de duistere verhalen die in Joyland de ronde doen. Een zekere Linda Gray zou enkele jaren geleden in een van de attracties vermoord zijn door een onbekende, sommige medewerkers beweren zelfs dat haar geest er nog steeds rondspookt.

In zijn eerste weken krijgt Kevin al snel het speciale kermisjargon en de kneepjes van het vak onder de knie. Hij maakt ook enkele nieuwe vrienden waaronder de gehandicapte zieke jongen Mike en diens knappe moeder Annie. Mike beschikt over een speciale gave en door zijn aanwezigheid zal de geest van Linda op het eind bevrijd worden. Kevin stopt met zijn studies en blijft uiteindelijk het hele jaar in Joyland werken. Terwijl tussen hem en Annie een mooie maar gecompliceerde liefdesrelatie bloeit, komt hij ook steeds dichter bij het ontmaskeren van de moordenaar van Linda Gray.

Voor wie bloedstollende spanning en lugubere horror zoekt, zoals we van de schrijver gewend zijn, is dit geen ideaal boek. Het is zeker geen typisch King verhaal, vergeleken met zijn andere boeken zoals “IT” en “Pet Sematary” lijkt het een slappe hap. Toch heb ik erg van genoten. De nadruk ligt vooral op de emotionele ontwikkeling van Kevin en minder op de horror, ook al doet de omslag en samenvatting dit wel uitschijnen. Is het een aanrader voor wie een spannende roman zoekt? Jazeker, Stephen King is een bekwame schrijver en hij mengt moeiteloos spanning en mysterie met een vleugje romantiek. De wereldberoemde schrijver wijkt dan wel af van zijn normale patroon, maar hij slaagt er toch weer in een magistraal boek af te leveren.

Bron : King, S. (2013), Joyland. Amsterdam: Luitingh Sijthoff