Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

De geschiedenis van de 20ste eeuw, verpakt in een meeslepend familie-epos

Francine Herrebaut 10 januari 2017

Nino Haratischwili (1983), geboren in Georgië en momenteel woonachtig in haar nieuwe vaderland, Duitsland, vertelt in haar 1200 pagina’s tellende familie-epos de Oost-Europese geschiedenis van de 20ste eeuw; in het bijzonder die van haar geboorteland Georgië.

Aan de hand van de belevenissen van vijf generaties van de – fictieve – familie Jasji leidt zij ons door de geschiedenis van de opkomst van het communisme, de beide wereldoorlogen, en het woelige einde van de eeuw in de Oostblok landen.

Nitsa Jasji, kind van de 4de generatie, vertelt in het boek de familiegeschiedenis aan haar nichtje, Brilka – 5de generatie, op een zodanige manier dat de lezer als het ware zelf deel gaat uitmaken van de familie Jasji en dat de geschiedenis van de 20ste eeuw geen saaie opsomming van feiten is maar door de lezer beleefd wordt als een spannende thriller.

De vermenging van de belevenissen van historische personen, zoals Lenin, Stalin, Beria e.a. met deze van de fictieve leden van de familie Jasji en hun partners en vrienden, zoals Stasia, Christine, Andro, Kitty, Kostja en vele andere zorgt er bij tijd en wijle voor dat je als lezer op internet zoek gaat naar meer informatie over de laatsten. Zo heb ik zelf een heleboel zoektermen bij google ingevoerd om meer te weten te komen over Kitty, de artieste van de familie. Natuurlijk was er niets over haar te vinden.

Naast de wreedheden en de ontberingen, teweeggebracht door revoluties en door oorlogen, waarmee deze monumentale roman doorspekt is, is er ook nog het steeds terugkerende thema van de geheimzinnige chocoladedrank waarvan het recept – samengesteld door de pater familias, chocoladefabrikant, vader van Stasia – doorgegeven wordt aan de oudste dochter van de volgende generatie. De chocoladedrank komt telkens weer tevoorschijn wanneer er iets cruciaal gebeurt in de familie – vaak met fatale gevolgen, maar vooral als troost. En dan wordt de indruk gewekt dat de drank gevaar oplevert voor de gebruiker. Iets wat eigenlijk nooit goed uit de verf komt.

De auteur heeft voor haar familiegeschiedenis – die als autobiografisch aanvoelt, maar dit toch echt niet is – een zeer bloemrijke, poëtische taal gebruikt die het lezen zeer aangenaam maakt. De afwisseling tussen historische feiten en de liefde, angst, haat, wreedheden binnen de familie Jasji zorgt ervoor de je blijft lezen, en vaak pagina’s gaat herlezen, tot de familie Jasji zó levend is geworden als was het jouw eigen familie.

Voor sommige leden van de familie voel je als lezer sympathie, andere kan je verafschuwen, maar hen vergeten doe je vast nooit meer.

Mijn respect voor Nino Haratischwili is zeer groot. Het moet een titanenklus geweest zijn om zo’n lijvig familie-epos gekoppeld aan juiste historische feiten – die een hele eeuw beslaan - te schrijven.

Eén voorbeeld van het prachtige taalgebruik van Nino Haratischwili: “De lucht had een onbeschrijfelijke kleur, zoals hij die alleen hier kreeg. Als ik die kleur had kunnen bedenken, er een naam aan had kunnen geven, dan had ik hem de kleur van een kapotte wereld genoemd. Kapot en mooi.” [uit hoofdstuk Daria]
‘Kapot en mooi’ is voor mij de kortst mogelijke omschrijving van de geschiedenis van de familie Jasji.

Wat mij betreft verdient Het Achtste Leven 5 sterren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Francine Herrebaut