Waar bijen zijn, zijn bloemen, en waar bloemen zijn, is er nieuw leven en nieuwe hoop (blz 213)

Mensen zijn geen bijen, wij werken niet samen, wij hebben geen besef van een groter goed (blz 93).
Nuri en Afra moeten vluchten uit Aleppo, wanneer ze alles al zijn verloren: hun zoontje Sami, hun bezittingen en bijenvolken maar ook door alles zijn ze elkaar kwijtgeraakt. Samen beginnen ze aan hun vlucht uit Aleppo, en hopen Engeland te bereiken.
Een verhaal waarin alles intens wordt beschreven, de wederzijdse liefde tussen Nuri en Afra, hun liefde voor Sami maar ook de liefde van Nuri voor bijen: je voelt zijn pijn als zijn bijen door de oorlog worden vernietigd; de verschrikkingen die ze tijdens hun vlucht mee moeten maken. Onmenselijk: het vluchtelingenbestaan. Ondanks alle tegenslagen en ontberingen houden ze vast aan hun droom om Engeland te kunnen bereiken en daar een nieuw bestaan op te bouwen.

Een boek om in een adem uit te lezen, wat je lang bijblijft, en dat je doet beseffen dat vrede en vrijheid het grootste goed is wat er bestaat!