Achter de maan is niets Chris Perdieus

Recensie van het boek Achter de maan is niets
Auteur: Chris Perdieus
Wijze van lezen: paperback via Selfpub café van Shirley Pelikaan en Kim Verheugen
Soort boek: kinderboek
Leeftijdscategorie: vanaf 5 jaar
Onderwerp: Verdriet en rouw na verlies. Neem je verdriet mee op reis naar achter de maan want daar is niets.
Cover:
Mooie kleuren: zwarte achtergrond wat ook mede het thema symboliseert. Het jongetje Izaak met zijn rode koffer vol herinneringen. Met de warme donkergeel gekleurde maan die achter hem loopt. Om zijn pad te verlichten en hem te beschermen. De titel is ook in dezelfde mooie gele tinten. Dat geeft een mooi effect met de donkere achtergrond.
Het verhaal:
Het hoofdpersonage is het jongetje Izaak.
In korte tijd verloor hij zijn opa en oma, tante Mimi en zijn konijn Flo.
Dit geeft hem veel verdriet.
Met de verklaring van zijn ouders dat het nu sterretjes zij neemt hij geen genoegen.
Izaak neemt een besluit. Met het rode koffertje van oma met daarin herinneringen gaat hij op reis.
Maan vergezelt hem. Ik denk om hem te beschermen en zijn baken van licht te zijn.
Mijn mening en die van mijn 3.5 jarige dochter Femke:
Eerst liet ik Femke zelf bladeren in het boek.
De rijk geïllustreerde duidelijke tekeningen hadden gelijk een aantrekkingskracht op haar.
Ze kon er lang en met veel genoegen naar kijken.
De tekeningen van oma en opa vergeleek ze met haar eigen grootouders. Die vergelijking deed haar grinniken van plezier.
Dat de tante op een koe reed vond ze geweldig.
Het konijn Flo vond ze gelijk lief en riep herinneringen op aan haar eigen overleden konijnen Mini en Teddy.
Maar geen verdriet aan hen. Gewoon de constatering ze zijn in de hemel en hebben het goed. Net als Flo. En ik bezoek ze net als Izaak in mijn dromen. Nieuw konijn Pip geeft haar veel liefde en vreugdevolle momenten.
Toen ze de zon zag zei ze maan is moe en gaat op bed.
Als ik het boek voorlas (veelal in haar moedertaal Fries) dan vond ze dat een ontzettend fijn moment.
Ik als haar moeder vind dit een schitterend boek. Een toegankelijk verhaal waarbij vele gevoelens en belevenissen op een intens waardevolle en mooie manier geïllustreerd zijn.
Ik vond het boek nergens zwaar of eng.
Ook ik breng mijn kinderen groot dat overleden dierbaren nog om ons heen zijn. Of zoals Femke zegt ze zitten daarboven op een wolkje. Dat geeft hen vrede en rust. We stoppen het niet weg.
Ook hun overleden broertje (2015) heeft een plek in ons gezin en er wordt gewoon over hem gesproken. Het blijft een levenslang gemis en verdriet.
Conclusie:
Ik geef dit boek 5 sterren.
Dik verdiend. Net als het boek Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren een zeer toegankelijk en ontroerend indrukwekkend mooi boek over rouw en verdriet na de dood voor kinderen.
Ik raad dit boek zeker aan bij anderen en wil zeker meer boeken van deze auteur lezen. Ook Femke heeft er van genoten.