Wintertijd

Recensie van het boek
Winteruren
Ver achter de klaproze horizon
Auteur: Filip Bastien
(Eeklo, 1962) woont met zijn vrouw Annie in Werchter. In het dagelijks leven is hij systeembeheerder, daarnaast schrijft hij ook boeken. De titel van zijn debuut, ‘Winteruren’ kan je mogelijk bekend in de oren klinken. Logisch, want Filip heeft dit verhaal in eigen beheer uitgebracht in 2018, waarna het meteen warm werd ontvangen door vele lezers. Winteruren werd genomineerd als ‘beste boek 2018’, zowel voor de jury als voor het publiek, voor de Indie Awards – de prijs voor onafhankelijke uitgevers. Het boek won de juryprijs van het meest memorabele hoofdpersonage 2018, meteen ook de eerste Indie Award voor een Vlaming. Deze prijs betekent veel voor Filip, die zich voor zijn boek liet inspireren door zijn grootvader, Richard Van Waeyenberghe, die in werkelijkheid helaas op jonge leeftijd stierf en een zwaar leven achter de rug had.
Winteruren kwam in het voorjaar van 2020 uit in een volledig nieuw jasje, met nog een aantal extra scènes. Een extra bijzonderheid is dat er ook authentieke foto’s verwerkt werden in het binnenwerk. 
Genre: roman
Het verhaal is gebaseerd op het leven van de grootvader van de auteur.
Dit verhaal is in de Ik vorm geschreven.
Cover:
Ik vind de cover mooi. Waarom?
De kleur is mooi door dat donkerblauw wat lichtjes overgaat in lichtblauw. Een afbeelding van een soort van klok. Betekent dat terug in de tijd of hoeveel tijd iemand nog heeft? De oude foto's maken nieuwsgierig. Wie zijn of waren deze mensen. De titel en de subtitel mooi in het midden. Ook deze maakt nieuwsgierig. Wat betekent winteruren? Speelt het verhaal in de winter of wordt er wat anders bedoeld? Genoeg redenen om het boek te willen openslaan en te gaan ontdekken.
Wijze van lezen:
Paperback
Nu lezen en recenseren voor de Grenzeloze Leesclub o.l.v. Anya van der Gracht en Erna Eikhoudt.
Eerder voor:
Boekentoer, lezen van boeken van onbekende auteurs beheerd door Attie Dotinga
Mooie emotionele teksten:
Mijn vrouw, mijn lievelief. Als ge na de oorlog naar deze velden komt dan ben ik er niet meer, stap dan tussen de klaprozen. Luister naar hun gefluister en denk aan mij. Laat me niet zomaar verzinken tussen de rimpels van de tijd. Pagina 65
Tekst voorin het boek:
Ver achter de klaprozen horizon walste ik in de dromen van een ander. Openarms liep je naar me toe. Toch bleef ik maar staren naar die immer verre horizon.
Het verhaal:
Richard van Waeyenberghe is 74 jaar als hij aan het sterfbed van zijn vrouw Anna Maria zit. Toch gaan zijn gedachten telkens terug naar zijn jeugdvriendin Josephine. Telkens werden ze van elkaar gescheiden. De kaart van Josephine die hij ontving brandt in zijn handen.
Het is de laatste kans om haar te ontmoeten. Maar Richard kan het niet maken om zijn stervende vrouw achter te laten. Of heeft hij nooit echt van Anna Maria gehouden?
Mijn mening:
Doordat het verhaal in de Ik vorm verteld wordt kruipt het gelijk onder de huid. Het is dan gelijk BAM! dit komt bij je binnen. Alsof er door de auteur rechtstreeks tot je gesproken wordt. Je wordt deelgenoot van de situatie waarin het hoofdpersonage zich bevindt. Naast het bed van zijn geliefde vrouw die haar laatste proces doormaakt om straks op haar laatste reis te gaan. De flashbacks naar vroeger zijn ingenieus vervlochten met die van de huidige tijd van het hoofdpersonage. Dat is voor mij een reden om te zeggen Ik wil doorlezen, ik wil ervaren, voelen en in het verhaal zijn. De wereld om mijn heen vergeten. Want het verhaal in dat boek is op dit moment belangrijker.
Richard neemt de lezer mee terug naar begin jaren 30 toen hij jong was, naar de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog en naar de jaren 50 als hij gelukkig samen is met Anna Maria maar moeite heeft om de gevoelens voor die andere vrouw te onderdrukken.
Je proeft de zoete smaak van het snoep dat hij uitdeelt op je tong. De diepe angst, de intense honger, de ondraaglijke pijn die Richard meemaakt. Je voelt het knellende keurslijf van samen zijn met iemand terwijl je een andere persoon op je netvlies gebrand hebt. Zo beeldend geschreven, zo intens, zo echt. Ik werd onderdeel van dit prachtige verhaal.
Toen ik was begonnen met lezen kon ik het boek niet meer wegleggen.
De karakters zijn zeer goed en gedetailleerd beschreven. Ze komen tot leven op het papier.
Vaak werd ik tijdens het lezen emotioneel door al het leed wat de karakters moesten doorstaan.
Maar ook is het verhaal aandoenlijk, gepassioneerd en vol van humor. Je zou wel moedeloos van worden op sommige punten. Diep respect voor de karakters en met name de Ik persoon dat ze de meest woeste stormen doorstaan. Diepe buiging.
De spanning in het verhaal zit 'm voor mij in de volgende momenten:
De belevenissen en ontberingen in het kamp van Richard en andere gevangenen.
Is de liefde tussen Josephine en Richard wederzijds of ziet hij zich gedwongen toch met Anna-Maria verder te gaan?
Het stervensproces van Anna-Maria.
Is de zoektocht naar Josephine uiteindelijk succesvol?
Al deze momenten grijpen je bij de keel omdat de spanning niet is in te tomen of te remmen. Deze spanning is gelijk volop en niet door de lezer zelf te doseren.
Een schitterend ooggetuigenverslag.  Zeer waardevol ook om voor de toekomst te bewaren. Helden die voor onze vrijheid hun levens geriskeerd hebben.
Daarom is het een verhaal met vele verschillende lagen. Dat maakt het zo sterk denk ik.  Het is roman met een historische waarde die zeer goed verwoord hoe het er in de oorlog daadwerkelijk aan toe ging. Tevens de zoektocht van een man naar zijn ware liefde. In de toekomst wil ik meer van Filip Bastien lezen. Ik ben fan na het lezen van Winteruren.
Mijn conclusie:
5 sterren.
Bedankt Filip Bastien voor dit prachtige verhaal.
Het verhaal klopt voor mij op alle vlakken. De opbouw, de schrijfstijl, de personage uitwerking
In de toekomst wil ik zeker meer boeken van je lezen. Je bent de omschrijving van het woord auteur meer dan waardig.
Dag Richard, Anna Maria en Josephine dat jullie mogen rusten in vrede en samen nog veel geweldige tijden mogen beleven daar boven. Ver voorbij de klaproze horizon.
Bedankt voor jullie intens mooie levensbeschrijving.