Zo herkenbaar en zo vreemd

Als je in Zwolle woont en de omgeving goed kent: Zalk, 's Heerenbroek, Wilsum en zelfs Veecaten, dan zie je dit prachtige boek van Kader Abdolah zich in dit decor afspelen met de IJssel als belangrijkste draad door het verhaal. Maar daarnaast besef je ook dat je de wereld van hen die van elders naar Nederland zijn gekomen, om welke reden dan ook, je totaal onbekend is, ook nu nog met alle media-aandacht voor dit onderwerp.
Prachtig zoals Abdolah de bijna romantisch aandoende beginperiode, zo'n 25 jaar terug, beschrijft, waarin de vreemdelingen echt welkom waren, een aanwinst voor een dorp konden zijn, en de bewoners er ook nog voor open stonden. Langzamerhand, met de toename van het aantal vreemdelingen, maar ook door de aanslagen in de V.S. zie je de Nederlandse samenleving zich voor een deel verharden en als een soort tegenreactie de jongere generaties vreemdelingen terug grijpen op gewoonten en tradities uit de cultuur van hun ouders.
Toch gloort er in het verhaal van Kader Abdolah toch steeds iets van optimisme, van hoop, dat er voor beide groepen een toekomst is in dit land, en in het bijzonder in dit o zo mooi land langs de IJssel.