Dit is een ongeluk bij een geluk

Dit is alweer het vierde boek dat ik van Mulisch lees, Favoriet blijft voor mij toch "De ontdekking van de hemel". Het zal niet door het beperkt aantal pagina's komen dat ik dit boek de elementen wat minder vind. Het verhaal pakte me wat minder
De elementen is opgebouwd uit vijf delen die ieder weer onderverdeeld zijn in kleine hoofdstukjes. De delen hebben wel een titel: 'Aarde', 'Water', 'Lucht', 'Vuur', en 'Quintessens'. De eerste vier titels verwijzen naar de vier bekende elementen waaruit alles is gevormd. 'Quintessens' is echter ook een element (zij het een wat minder bekend): Aristoteles (384 - 322 voor Christus) noemde het echter te vluchtig om te kunnen classificeren. In de Middeleeuwen beschouwde men dit element als het zuiverste element. Tegenwoordig verstaan we onder 'Quintessens': 'het beste voorbeeld' of 'de zuiverste belichaming van iets'. Dat De elementen uit vijf delen bestaat is natuurlijk geen toeval: het verwijst naar de klassieke opbouw van een tragedie. Een tragedie moest volgens de traditie bestaan uit vijf bedrijven.
De hierboven besschreven alinea heb ik geleend. Zelf heb ik daar geen research naar gedaan. Het geeft weer wel de diepgang en de 'verborgen'
boodschappen van Mulisch goed weer. Daar ben ik (pas) naar gaan zoeken op het schier oneindige internet nadat ik het boek uit had, om meer achtergronden van de beweegredenen van Harry Mulisch te achterhalen. Dat is dus gelukt en het heft een positief effect gehad op mijn waardering voor dit boek.
Het blijft echter op 3 sterren steken.