Toch een mooi verhaal

Na 'Het familieportret' had ik hoge verwachtingen van dit boek. In het begin was ik toch wel teleurgesteld, maar naar het einde toe heb ik mijn oordeel serieus moeten bijschaven.
Het is zeker geen oorlogsroman, maar eerder een familierelaas waarbij het oorlogstrauma een grote rol speelt. Dit wordt echter maar heel summier aangehaald, wat ik toch wel jammer vind. Het boek bestaat uit 3 grote delen, verteld door Peter Rashkin, die zijn vrouw en dochtertjes verloren heeft in de oorlog, zijn 2de echtgenote June en hun dochter Elsbeth telkens met een tijdspanne van 10 jaren tussen de grote hoofdstukken. Hierbij had ik de indruk dat je de samenhang wat mist.
In het 1ste deel (van Peter) had ik ook wat moeite met de vreemde termen, die spijtig genoeg niet verklaard worden. Ik hecht niet zoveel belang aan de cover, maar bij dit boek zet dit je toch wel op een verkeerd spoor. Het deed mij denken aan een echt oorlogsverhaal maar dit is niet echt het geval.
Het verhaal komt pas goed op gang in het 2de deel (van June). Het 3de deel (van Elsbeth) is aangrijpend en ontroerend. Naar het einde toe ontdek je hoe moeilijk het is om een oorlogsverleden te verwerken en een nieuw leven op te bouwen.
Al bij al toch een meeslepend verhaal.