"Ontnuchterend" geschreven.

Het verhaal komt maar langzaam op gang en inderdaad mis je de structuur. En dat kun je hier ook een beetje uit andere recensies lezen.
In het begin kom ik het boek ook nog makkelijk weg leggen, maar dat verandert in de loop van het boek.

En dat is het bijzondere van dit boek, wat het laat je op deze wijze een beetje beleven het leven van de hoofdrol speelster. Een alcoholiste die langzaam nuchter wordt. In begin ongestructureerd , langzaam en vol gaten en hoe nuchter zij wordt, wordt de structuur beter en stijgt het tempo en spanning.

Rachel is een alcoholiste en reist dagelijks met trein. De trein passeert haar oude huis, waar haar ex-man en zijn vrouw Anna en hun dochter. Ze houdt op deze wijze de boel in de gaten. Ook fantaseer ze over een andere stel iets verder op in de straat bij haar ex-man.

Dan verdwijnt de vrouw (Megan) van het stel. Rachel was in die straat gezien, ten tijde dat de vrouw voor het laatst was gezien. De alcohol verslaving zorgt ook voor blackouts in haar geheugen en daardoor wordt ze door de politie als ontbetrouwbare getuige geclassificieerd. En ook als lezer heb je weinig vertrouwen in haar.

Langzaam raakt Rachel nuchter en dan worden de gaten in gevuld en dan gaat het tempo ook in het boek omhoog.

Het boek wordt door 3 personen verteld. Hoofdrol is voor Rachel. Anna geeft de andere kant weer van Rachel acties. En tussen de hoofdstukken door wordt het levensverhaal van Megan verteld.

De combinatie van deze drie dames zorgt er voordat dat je telkens op het verkeerde been wordt gezet.

Het boek laat je dus op een hele knappe wijze min of meer de situatie van Rachel beleven. Dus vooral in het begin is het even doorzetten.