Een boek met een lach en een traan.

Hendrik Groen is oud maar nog niet dood. Hendrik woont in een Ouderenzorgcentrum en verveelt zich. Is kritisch en voelt zich niet thuis bij de mopperende en roddelende bejaarden. De directrice is meer bezig met de PR van het tehuis dan werkelijk met ouderenzorg.Elke maatregel die zij neemt is eigenlijk alleen maar in het belang van de PR en maakt het leven van de bewoners nog saaier en ongezonder.

Een klein groepje ouderen verenigt zich in de groep Oud Maar Nog Niet Dood.Deze groep ouderen gaat uitjes voor dit groepje organiseren. Uiteraard levert dit jaloezie op van de medebewoners en issues op met de directrice.

Een boek vol met kwajongensstreken, humor, kritiek en uiteindelijk ook een ontroerend eind. Helaas heel herkenbaar. Of zoals de schrijver zegt: 'Geen zin is gelogen, maar niet elk woord is waar.'