Dit is het eerste boek dat ik gelezen heb van Nicci French. Wat opvalt, is dat het boek vrij eenvoudig leest, korte hoofdstukken heeft en relatief eenvoudig taalgebruik. Het boek begint wel goed. Je nieuwsgierigheid wordt geprikkeld. Je wilt snel weten wat er achter het absurde gedrag van Brendan steekt en wat verbeelding is van Miranda en wat niet. Maar naarmate het boek vordert vervalt het in herhalingen. Er wordt erg vaak een wijntje gedronken, uit eten gegaan, een bad genomen etcetera en blijkt Miranda toch niet zo onafhankelijk en modern als wordt beweerd. Verder word je benieuwd naar het perspectief van andere hoofdpersonen, omdat het verhaal van Miranda wat eenzijdig wordt en begint te vervelen. De uiteindelijk plot is toch wel verrassend, maar wel kort door de bocht en had dus wel uitgebreider verteld mogen worden door bijvoorbeeld de kant van Brendan en/of Naomie te belichten. Al met al ben ik een beetje teleurgesteld over het boek, toch is het aardig een keer gelezen te hebben. Het is zeker niet literair en voor echte liefhebbers van suspense en thrillers zijn er wel betere boeken aan te raden.