Ahnhem gaat verder op zijn elan

Recensie gebaseerd op de originele versie van het boek.

Stefan Ahnhem kennen we van zijn goed ontvangen debuut 'Zonder gezicht', het eerste deel in een reeks rond rechercheur Fabian Risk. In dat eerste boek is Fabian met zijn gezin net verhuisd van Stockholm naar Helsingborg, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht. De opvolger 'Negen' speelt zich af in de periode voor die verhuis, we komen o.a. de reden voor deze toch wel ingrijpende beslissing te weten. Ondertussen is de auteur met '18 graden onder nul' aan zijn derde boek toe en bevinden we ons weer deels in Zweden, deels in Denemarken.

In het Zweedse Helsingborg wordt Risk ook deze keer bijgestaan door zijn collega’s Tuvesson en Molander. Wat begint met een auto die in het water belandt, wordt al snel een ingewikkelde zaak met een dader die uiterst geraffineerd te werk gaat. Het lijk dat bovengehaald wordt, blijkt immers maanden voordien al ingevroren te zijn. In het Deense Helsingør zijn het opnieuw Dunja Hougaard en collega Magnus die een nieuwe zaak voor de kiezen krijgen. Zij onderzoeken de foltering en dood van een dakloze. Zoals het een goede thrillerauteur betaamt, wordt er ook de nodige aandacht aan de privé situatie van Risk besteed.

’18 graden onder nul’ bestaat uit twee delen en een honderdtal korte hoofdstukken. Het taalgebruik is duidelijk en beeldend, de personages komen tot leven. Op echte spanning is het weliswaar lang wachten, maar het boek weet de aandacht wel vast te houden, al had een en ander iets beknopter gekund. Qua originaliteit scoort het boek bijzonder goed, de ontknoping is bevredigend.

De laatste twee bladzijdes lijken een voorproefje te zijn van een nieuw, vierde boek. Een bijzonder lekker voorproefje.

Spanning 3-4, Plot 4, Leesplezier 4, Schrijfstijl 4, Originaliteit 5