Zeer middelmatige thriller

De vrouw in suite 10 haalt het niet bij Ruth Wares debuut In een donker donker bos. Het hoofdpersonage Lo wordt aanvankelijk zo neergezet dat je maar weinig sympathie voor haar kunt opbrengen. Het overgrote deel van de andere karakters is nogal vlak en komt nauwelijks tot leven.

Het verhaal is best leuk verzonnen, maar aanvankelijk is De vrouw in suite 10 vooral traag en een beetje saai. Lo is er zeker van dat er een vrouw overboord is gegooid, maar niets lijkt haar verhaal te staven, aangezien er niemand vermist wordt op het cruiseschip waarop ze zich bevindt.

Een honderd pagina's voor het einde komt er wat vaart in het verhaal, een en ander wordt naar tevredenheid verklaard en is best verrassend te noemen. Op het einde bouwt Ware nog een wending in het verhaal in, helaas een die je al van ver ziet aankomen.

Wat voor het verhaal spreekt, is de manier waarop het verteld wordt, simpel en duidelijk, met de schrijfstijl is weinig mis. Ook de opbouw, vele korte hoofdstukken ondergebracht in acht delen, die telkens afgesloten worden met chats op social media, mails en krantenberichten, wist ik zeer te smaken.

Al bij al echter een boek dat erg middelmatig is.