Afsluiter stelt teleur

Met ‘Dood de vader’ uit 2015 wist de Italiaan Sandrone Dazieri vele fans aan zich te binden. Het zou gelukkig niet bij dat ene vertaalde boek blijven, want twee jaar later volgde ‘Dood de engel’. Zomer 2019 verscheen met ‘Dood de koning’ het langverwachte afsluitende deel in het drieluik.

Net als de vorige boeken is ‘Dood de koning’ vlot geschreven, al had het allemaal wat beknopter gemogen. Hoewel het boek duidelijk dunner is dan de eerste twee voelt het verhaal op zich nogal dunnetjes. Te veel woorden voor te weinig inhoud. Ook nu het boek uit is, vind ik bepaalde dingen nog altijd wazig, het is me nogal een brei van personages waar je nog nauwelijks wijs uit raakt. Te veel geweld, te veel doden, te weinig duiding en verklaringen wat mij betreft. En de ontknoping? Too much, geen mens die het had zien aankomen of gelooft. Dazieri heeft het te goed willen doen en is me daarbij verloren.

Dante en Colomba blijven twee uitermate interessante personages, al geldt voor hen hetzelfde als voor het verhaal op zich: een tikkeltje minder extreem was ook goed geweest.

Dit laatste boek in de serie kan net als zijn voorganger niet tippen aan het fabelachtige ‘Dood de vader’.