Interessante mix aan ingrediënten die niet helemaal tot zijn recht komt

Wanneer Tom en Amber hun dochter Emma willen ophalen in het ziekenhuis, blijkt zij samen met draagmoeder Kirsten verdwenen. De adoptie is nog niet rond en dus heeft het koppel aanvankelijk geen poot om op te staan. Juridisch is Kirsten nog steeds de moeder van de baby en dus wordt er geen zoektocht op poten gezet. Dat gebeurt pas nadat het lijk van Kirsten gevonden wordt en de vraag waar baby Emma is wel heel urgent geworden is.

Ondertussen hebben we kennisgemaakt met een aantal personages van diverse pluimage. Tom is het gezicht van de Mindset Academy, een bedrijf dat mensen coacht om het beste uit zichzelf en hun leven te halen. Alleen is hij niet degene die echt aan de touwtjes trekt. Dat zijn de Russische Alec, een man waar een reukje aan zit, en manusje-van-alles Joël, die er bizarre praktijken op nahoudt. Tara, de zus van Amber, is over uit Amerika en ook voor het ex-vriendje van Kirsten is een rol weggelegd. Goed uitgewerkte personages die je zo voor je ziet, ze zijn dan ook niet bepaald doorsnee te noemen. Wie heeft het beste voor met Tom en Amber en wie heeft er wat te verbergen?

‘Meisje van me’ kent geen lange aanloop, het verhaal start op de ochtend dat baby Emma in het ziekenhuis opgehaald zal worden, maar samen met Kirsten spoorloos blijkt te zijn. Een goede keuze van de auteur, want op die manier zit je meteen midden in het verhaal. Het schetsen van de achtergrond en de verschillende personages zal later gebeuren. Jammer genoeg duurt dat te lang, het verhaal is fijn om te lezen en je merkt dat er interessante elementen aanwezig zijn of zitten aan te komen, maar de echte spanning blijft uit. Een groot deel van het boek wordt gebruikt om de achtergronden van de verschillende verhaallijnen uit de doeken te doen.

De auteur heeft ervoor gekozen het verhaal vanuit verschillende perspectieven te vertellen. Dat werkt bijna altijd goed, zo ook in ‘Meisje van me’. Kortere hoofdstukken hadden allicht geholpen om de spanning op te voeren, nu bestaat het verhaal uit slechts een handvol lange delen. Nadat je twee derde van het boek uit hebt, komt alles in een gigantische stroomversnelling terecht en die zorgt ervoor dat het boek alsnog echt goed wordt. Alles valt op zijn plaats en je weet uit welke hoek het gevaar komt. Meteen wordt het verhaal ook bijzonder spannend. Een onverwachte wending hier en daar (is het nog geloofwaardig?), een snuifje originaliteit en dan maar hopen dat alles goed afloopt!

Ilse Ruijters is Nederlandse en heeft drie thrillers en één non-fictieboek op haar naam staan. Met haar eerste boek ‘De onderkant van sneeuw’ won ze de Hebban Thriller Debuutprijs 2015, met de opvolger ‘Later als ik dood ben’ sleepte ze in 2017 de Hebban Award voor Beste Thriller in de wacht.