Vlot geschreven, maar ongeloofwaardig verhaal

Karin Hazendonk (1961) is een Nederlandse die in 2014 debuteerde als thrillerauteur. ‘Ongenadig’ is alweer nummer vijf in het rijtje. Vooraleer ze de beslissing nam om voluit voor een schrijfcarrière te gaan, was ze vijfentwintig jaar lang actief in de financiële wereld. Maandafsluitingen en jaarbalansen moesten plaats ruimen voor moord en doodslag.

Tijdens een personeelsfeest raken Sven en Anouk met elkaar aan de praat. Ze voelen zich tot elkaar aangetrokken en al snel beginnen ze een relatie. Sven lijkt de droompartner voor de stille Anouk. Hij is lief, behulpzaam en ziet er goed uit. In een opwelling vraagt hij haar te gaan samenwonen. Ondanks moeilijk te definiëren twijfels stemt ze toe. Al snel blijkt dat Sven twee gezichten heeft, zo heeft hij bijvoorbeeld een meer dan lugubere hobby. Wanneer Anouk op een dag wakker wordt in een kamer die niet de hare is, slaat de vertwijfeling toe. Wat is Sven van plan met haar?

Anouk doet het heel goed als dragend personage, zij heeft een heel gewoon leven en haar reacties doorheen het verhaal zijn meer dan acceptabel. Net als die van haar tweelingzus Miranda. Svens ex-partner Kim daarentegen is compleet ongeloofwaardig, bij het uitwerken van haar rol heeft de auteur een grote kans laten liggen. Sven zelf is weird en creepy, en het is onduidelijk of al zijn eigenaardigheden te verklaren zijn door zijn psychopatische karakter.

Het boek bestaat uit maar liefst 96 ultrakorte hoofdstukken. Er wordt voortdurend van het ene perspectief naar het andere geswitcht. Tijd om verveeld te raken is er op die manier niet, in geen tijd is de finish in zicht. De meeste aandacht gaat naar Anouk, die haar verhaal in de ik-vorm doet. Hoe alle andere personages het verhaal beleven, ervaren we dankzij een alwetende verteller. Bij Sven keren we regelmatig terug naar het verleden. Die informatie zou ons moeten toelaten zijn denken en doen te begrijpen, maar wat we lezen is eerder bizar en verklaren doet het weinig tot niets.

‘Ongenadig’ heeft één groot minpunt: veel situaties en reacties zijn ongeloofwaardig. Nou hoeft in een thriller niet alles realistisch of ‘normaal’ te zijn, maar je moet wel het gevoel krijgen dat het kan. Dat is jammer genoeg niet het geval. Elk voorbeeld hiervan zou tot spoilers leiden, die blijven dus achterwege. Wie dit boek leest, kan graag zelf oordelen.

Hazendonk heeft een zeer vlotte pen, meteen de grote troef van dit boek. Vloeiende zinnen waardoor je toch meegesleept wordt in een verhaal dat duidelijk een aantal mankementen vertoont. Het lijkt wel of de auteur zich afvroeg of het verhaal goed te volgen was, want er komt best wat overbodige herhaling in voor. Of het spannend is? Ja, vooral naar het einde toe, wanneer niet alleen de spanning, maar ook de kwaliteit van het verhaal crescendo gaan. Afknapper is dan weer de epiloog.