Actueel - Psychologisch - Nawerkend

Zoals ook Jef Schokkaert het doet begin ik met het einde van mijn recensie. Het boek eindigt niet met de laatste bladzijde. De auteur heeft ons tijdens het verhaal meer dan genoeg stof tot nadenken gegeven, zonder zelf standpunten in te nemen.
“ De verraders van het heden zijn de helden van morgen. “ Een tattoo op het lichaam van een meisje dat zich enkele momenten later in brand steekt! We zeggen en schrijven 2055.
Jef Schokkaert weet in zijn verhaal een constructie te vinden om tot een geheel te komen: hij maakt gebruik van flash-backs. 2017, daar start zijn constructie.
Hazel Newton is een activiste. Thema’s als milieu en klimaatverandering draagt zij hoog in het vaandel. Op vrij jonge leeftijd wordt zij besmet met het HIV-virus.
Thomas Newton heeft maar één passie: Andromeda, een sterrennevel. Hij is een wetenschapper in hart en ziel en heeft weinig tijd voor relaties. Een slippertje levert hem echter een HIV-besmetting op.

De passies van Hazel en Thomas worden treffend neergezet:
“ Pas toen ze de volgende dag al voor hem uit de veren was en haar terugvond aan het bureau achter een laptop, terwijl ze driftig aantekeningen maakte in een notitieboekje, besefte hij dat de scheepsramp voor haar kon zijn wat zijn titel als hoogleraar voor hem was geweest: het doel dat ze blind zou najagen om haar een perspectief te gunnen in de duisternis van de neerslachtigheid. De ramp met de Prometheus was haar Andromeda. “

Aids en de manier waarop er mee omgegaan wordt komt in het verhaal op een pijnlijke manier aan bod. De psychologische impact op de drager van HIV en de onwetende, niet besmette partner is zonder meer hallucinant.
Het onderzoek naar een doeltreffend medicijn tegen Aids, de passie van Dr. Henry Warat, vormt naast de aangehaalde thema’s een tweede laag in het verhaal. De verhaallijn van Henry Warat loopt echter op een pijnlijke en dramatische manier samen met de verhaallijnen van Thomas en Hazel!

Door gebeurtenissen op een tuinfeest worden Hazel en Thomas willens nillens op elkaar toegewezen.
De periode tussen 2017 en 2055 is een woelige tijd van protestacties, manifestaties en bloederige aanslagen. Dit alles zou moeten leiden tot een een veranderingen de gedachtengang van de maatschappij voor wat betreft de aangehaalde thema’s.
Naast het milieu en het klimaat komen nog andere thema’s aan bod zoals de ouder-kind verhouding en de rol van de pharmaceutische industrie in de ontwikkeling van medicijnen.

De ouder-kind verhouding, de meningsverschillen, de stilzwijgende onenigheid, beschrijft de auteur op de volgende manier:
“ De manier waarop haar vader keek als ze de woorden transparante democratie of arbeidersbeweging in de mond nam, de manier waarop zij zuchtte als hij sprak over pragmatiek, gezond verstand of de teloorgang van de traditionele waarden; het was een waardeloos toneel geworden, een samenlevingsvorm. “

Opvallend in het boek zijn de ‘ grijze bladzijden ‘ waarmee de auteur de gebeurtenissen duidelijk kadert in het verhaal: een geniale inbreng!

Het minste wat je als lezer kan zeggen: Jef Schokkaert heeft zijn debuut niet gemist. Je kruipt als het ware, aanvankelijk wat beduusd en onwetend, in het verhaal, maar na een tijdje kruipt het verhaal in je. De verhaallijnen van de verschillende, goed getypeerde personages lopen aardig in elkaar. Daarnaast zijn er ook nog de duidelijke beschrijvingen van omgeving, personen en situatie die in grote mate bijdragen aan de sterkte van dit boek!