Hamoutal Shalom

Vigis Adelaïs ( later Hamoutal ) groeit op als een jong, zorgeloos meisje in de beschermde omgeving van een welstellende christelijke familie in Rouen. Haar vader stamt af van de Vikings en haar moeder heeft Vlaamse roots.
Een verboden liefde zal echter haar verdere leven op een dramatische manier bepalen. Ze valt voor de charmes van een Joodse student die in Rouen studeert en wiens vader Rabbijn is in Narbonne. Met de vlucht van het jonge koppel, naar Narbonne, begint voor Vigis een tocht, een levenslange vlucht in ontbering en armoede, vaak balancerend tussen leven en dood, zonder rust, zonder vrede: één ding staat vast: er is geen weg terug! Haar levensverhaal eindigt op een merkwaardige manier, ...
Door haar opleiding in de Joodse godsdienst komt ze tot opmerkelijke vaststellingen.
" Een jaartelling die niet begint met marteling en kruisiging, maar een jaartelling die begint met het leven zelf, het moment dat Jahweh de wereld geschapen heeft. "

Stefan Hertmans stapt in dit verhaal zo nauwkeurig mogelijk in de voetsporen van Hamoulat. Het brengt hem op plaatsen waar hij als het ware, zelfs 1000 jaar later, de aanwezigheid en de adem van Hamoulat nog kan voelen. Zijn tocht brengt hem in dorpen en steden waar ook Hamoutal stapte, ook als is het juiste spoor moeilijk te vinden, te onderscheiden want alles wat er nu is, moet je wegstrepen

Van Rouen trekt Stefan naar Narbonne, het eerste vluchtdoel van David ( haar Joodse vriend ) en Hamoulat. De jacht die haar vader op hen ontketende maakte het voor het jonge koppel onmogelijk om in Narbonne te blijven.
Het volgende doel brengt ons naar Monieux, een klein dorpje in de schaduw van de Mont Ventoux. Daar kennen ze enkele jaren van rust en betrekkelijke zorgeloosheid. De Kruistochten, in het leven geroepen door paus Urbanus II, brengt een ware volksverhuizing teweeg, een stoet die zelfs in eigen land een spoor van vernieling, verkrachting en bloeddorstige moordpartijen achterlaat: een pogrom. Ook Monieux blijft niet uit de handen van ' de gekruiste ridders. '
Hamoulat verliest hebben en houwen en alles wat haar dierbaar is: ze wil naar Jeruzalem.
Hertmans neemt ons andermaal op sleeptouw en via Marseille en Alexandrië komen we aan in Caïro. Daar kent ze een korte periode van geluk en vrede, maar ze vindt er geen rust. Ze moet op weg om haar geliefden te zoeken.
Haar lange tocht eindigt in Monieux waar ze leeg en verward haar laatste dagen verblijft.
Monieux waar Stefan Hertmans al decennia thuis is.

De schitterende vertelkunst van Hertmans: afgewisseld met lange flash-backs brengt hij zijn eigen tocht op een realischtische manier op de lezer over. Het lijkt wel of je naast hem loopt of samen met hem een afstand overbrugt in de auto. Gelukkig zijn er andere mobiele middelen dan ten tijde van Hamoulat, en Stefan wordt niet opgejaagd door Normandische ridders, everzwijnen en beren of weerzinwekkende struikrovers en verkrachters.
De kennis van de geschiedenis van deze gebeurtenissen, 1000 jaar geleden, getuigen van een enorme zoektocht van Stefan Hertmans, gebruik makend van historische bronnen.

Enkele noemenswaardige quotes:
BLZ. 70
" ... want het ligt op oude monumenten is geen enkel ogenblik stabiel. Net zo min als onze blik op het verleden. "
BLZ. 110
" Geschiedenis ligt op straat, ze is een schichtig ding, iets als een lichtplek met een menselijke contour, omgeven door duistere, verloren leven. "
BLZ. 246
" Ik wil niet meer bovenkomen. Maar een mens blijft leven zolang hij niet kan ophouden met ademen. "
BLZ. 247
" Toerisme bestond niet, het verleden was nog geen bezienswaardigheid. "

Ik geef ' De Bekeerlinge ' van Stefan Hertmans 5 ***** sterren.