Deceptie van een mannelijke lezer...

Achter gesloten deuren werd als thrillerdebuut erg enthousiast ontvangen in Engeland. Ook de Nederlandstalige markt komt nu aan de beurt. B.A. Paris, van Frans-Ierse komaf, wordt niet geconfronteerd met de gesloten deuren van de boekenmarkt, integendeel! Een bestseller, meteen volop raak… Als toetje komt er dan nog eens een verfilming aanstormen. Een onvervalst droomdebuut. De Nederlandse uitgevers zetten een schitterende marketingprestatie neer, door het boek op een erg professionele manier vooraf te promoten en potentiële kopers aan te trekken. Gefeliciteerd, Ambo | Anthos!

Grace is gehuwd met de succesrijke advocaat Jack; voor de buitenwereld een schitterende en mooie combinatie. Grace heeft een jongere zus, Millie, die lijdt aan het syndroom van Down. Waar Grace is, zie je ook Jack en omgekeerd. Onafscheidelijk zijn ze, de twee tortelduifjes. Zowel de werkloze Grace als bezige bij Jack zijn tevens dol op Millie, die ook bij het koppel thuis haar intrede gaat doen en inwonen. Vraag is: klopt dit bijzonder mooie plaatje wel helemaal? Dit moet –het kan niet anders- de basis zijn voor een enorm spannende psychologische thriller…

Twee hoofdlijnen: één in het heden die erg vaak wordt afgewisseld met een verhaallijn uit het verleden. Stap voor stap treed je als lezer binnen in het leven van de hoofdpersonages en maak je van dichtbij kennis met de karakters van Grace en Jack. Goed voor de spanning, die afwisselende sprongen in de tijd, zou je zo denken… Maar niet voor deze lezer! Het verhaal is eerder voorspelbaar en soms zelfs ongeloofwaardig. Zonder te veel van de plot te willen vrijgeven: hoe blijft dit alles zo eenvoudig verborgen voor de buitenwereld? Quasi onmogelijk… maar het kan wel in Achter gesloten deuren. Er hangt onderhuidse spanning in de lucht, inderdaad… maar die spanning komt niet echt tot aan de oppervlakte. In tegenstelling tot de ervaringen van de meeste vrouwelijke lezers, en hier wringt het schoentje misschien wel, vind ik dit boek persoonlijk een erg vlakke en vooral teleurstellende thriller. De deceptie is groot. Het is duidelijk een roman die op het lijf is geschreven van een vrouwelijk publiek.

De eenvoudige, maar zeker toegankelijke schrijfstijl en –taal staan evenwel garant voor een snelle leesbeurt. Je hebt het boek in enkele uurtjes uit. Het voordeel van de twijfel dan maar, in de hoop dat de volgende thriller van deze auteur een knaller wordt. Ook voor de mannelijke lezers!