Ondergewaardeerd in Vlaanderen en Nederland.

Met haar nieuwste boek Blow-up neemt Belinda Aebi (voorlopig?) afscheid van haar Gentse geesteskinderen, rechercheur Maud Gelderman en haar team. Haar zevende misdaadroman, of is het een thriller, is anders dan anders want deze is op een opvallende manier neergezet. Je weet onmiddellijk wie de schuldige is, zelfs vooraleer rechercheur Gelderman aan haar opdracht begint. Dergelijke verhalen neerschrijven is geen eenvoudige opdracht, je moet als thrillerauteur immers de spanning en spanningsopbouw nauwgezet in de gaten houden.

Vanuit een uitkijkpost spot en fotografeert Saskia dieren. Deze amateurfotografe is tijdens het nachtelijke spotten samen met haar vriend Ruben getuige van een ongeval, waarbij sprake is van vluchtmisdrijf en het aangereden meisje voor dood wordt achtergelaten. Met een automatische reactie maakt ze hiervan foto’s, na de blow-up (!), de uitvergroting van deze foto’s, stelt ze tot haar verbijstering vast dat ze de gevluchte aanrijder herkent. Hij is een bekende topman uit de mediawereld. Saskia besluit om niet naar de politie te stappen, maar de schuldige te chanteren. Tegen de wil van haar vriend in. Ruben gaat als proefpersoon naar het UZ Gent om daar gedurende een week een nieuw geneesmiddel uit te testen.
Hoe een jeugdtrauma jaren later nog tot uitbarsting komt en kan leiden tot verschrikkelijke gebeurtenissen. Hoe een hechte vriendschap tussen twee mensen evolueert, nadat één van die twee een grote fout heeft gemaakt. Het laatste thema uit het boek behandelt de digitalisering in de medische wetenschap. Een wel erg beangstigende vaststelling!

Belinda Aebi wordt nog steeds ondergewaardeerd, onderschat door veel thrillerlezers in Vlaanderen en Nederland. Volkomen onterecht! Deze auteur beschikt over een bijzonder vlotte pen waarmee ze in een vloeiende taal een spannend en boeiend verhaal weet neer te zetten. Zonder franjes geeft ze haar verhaal weer; korte dialogen en een erg toegankelijke schrijftaal zijn haar troeven. Uitermate geschikt voor een zeer ruim lezerspubliek. Het politieonderzoek is ondergeschikt aan de andere verhaallijnen. Het plot is niet echt ingewikkeld, het is echter wel keurig uitgetekend. Vakwerk. Zoals in haar vorige boeken heeft Aebi ook nu weer haar vertrouwde seriepersonages niet erg diep uitgewerkt. Precies alsof ze in haar hoofd al afstand heeft genomen van het rechercheteam van Maud Gelderman. Dit heb ik echter niet als een storende factor ervaren; het zijn de andere hoofrolspelers in Blow-up die centraal staan en waarbij flink wat emoties worden opgeroepen. De onderwerpen vloeien harmonieus in elkaar. Vluchtmisdrijf, haat en wraakzucht, chantage, de evolutie in de moderne medische wereld…. Elk afzonderlijk onderwerp levert een eigen bijdrage aan dit verhaal. Mensen zijn, gelukkig maar, nog steeds geen machines of robots. Er kan echt wel wat aan haperen…
Geboeid was ik vanaf de allereerste pagina. Benieuwd wat ging volgen. Dit boek bevat geen doorsnee verhaal over “wie heeft het gedaan”… Ik zou Blow-up zelfs typeren als een psychologische misdaadroman.

Het achtste boek wordt een stand-alone. Wat nadien gaat volgen… zelfs de auteur weet het nog niet. Krijgt ze toch opnieuw de smaak te pakken om verder te gaan met Maud Gelderman en co? Is er ook nog een specifieke reden om Blow-up aan te schaffen? Jazeker: de schrijfster schenkt haar royalty’s van dit boek integraal aan Artsen Zonder Grenzen. Dergelijk diepmenselijk gebaar verdient dan ook een tegenprestatie van de lezers. Kopen!