Waarheid of fictie?

Hij werd dan wel in 1938 geboren, toch bewijst deze Vlaamse schrijver ondanks zijn respectabele leeftijd dat hij nog steeds jong is van geest. Guy Prieels was oorspronkelijk kleinkunstenaar, makelaar en kunsthandelaar. Hij is nu echter ook misdaadauteur, al schreef hij eerder zes romans. Zijn nieuwste boek heeft de veelbetekenende titel De wraak van meneer Jules.

“Elk jaar krijgen we broeder Valerius op bezoek, van oorsprong ook een boerenzoon. We zijn hem Broeder Tarwe gaan noemen. Een stevig gebouwde, blozende knaap die het boerenleven kent. Je zag het hem niet aan dat hij de gelofte van armoe had afgelegd. En bij elk bezoek zetten we de kruik jenever op de tafel. Hij kon wat verzetten. Na een paar glazen al schonk hij zichzelf in. En toen hij met een dikke tong begon te praten, bakte de meid een flink stuk gezouten spek met een viertal geklutste eieren erbovenop. Daar was hij verzot op. Hij schrokte alles naar binnen met een half brood. Alsof hij had gevast. Na die versterking gooide hij de zak van vijftig kilo op zijn schouder alsof hij niks woog en legde hem in het bestelwagentje. En weg met de buit was hij.” In een pittig, sappig Vlaams taaltje weet Prieels - als een geboren verteller - zijn verhaal aan de lezer vlot te verkopen. Hij weet als geen ander de inhoud van zijn misdaadroman zodanig fraai in te kleuren, dat je ervan overtuigd wordt dat het allemaal werkelijk is gebeurd.

Dit verhaal zou gebaseerd zijn op het leven van Hippolyte Pannecoucke, een smokkelaar uit West-Vlaanderen. Hij teisterde de Vlaamse Westhoek gedurende vijftig jaar, waarbij vooral de periode na de Tweede Wereldoorlog erg belangrijk is. Hij zou eigenlijk slager moeten worden, hij dacht er helemaal anders over. Hij wordt dan maar cafébaas en vooral een verwoed smokkelaar. In het noorden van Frankrijk noemt men hem eerbiedwaardig ‘meneer Jules’. Hij wordt een eerste keer gevangengenomen en kiest nadien voor een ander beroep, dat van bankrover en bendeleider. Dit loopt uiteraard ook fout af, zodat meneer Jules weer eens een keer in de gevangenis zijn liedje mag uitzingen. Daar broedt hij zijn wraakplannen uit, met alle gevolgen van dien.

Een misdaadverhaal dat zich uitspreidt over een periode van 50 jaar tijdens de vorige eeuw. De auteur koppelt een bijzonder gevoel voor humor aan een scherp oog voor detail, romantiek en een aangename dialoog. Guy Prieels beweert dan wel dat de basis van dit boek een werkelijk gebeurde achtergrond heeft, maar is dit wel zo? Is De wraak van meneer Jules niet allemaal zuivere fictie, ontsproten uit het fantasierijke brein van ‘monsieur’ Prieels? Feit is wel dat dit boek een onderhoudende en kleurrijke misdaadroman is van Vlaamse bodem.