Dwaalspoor ontspoort nooit

Lezer, houd je vast: een korte proloog, 83 hoofdstukjes (noem die eerder maar passages), gevolgd door de epiloog en nawoord. Dit alles neergeschreven op zo’n 260 pagina’s.
Het komt gewoonweg uit de lucht gevallen, een andere titel voor Dwaalspoor van Pjotr Vreeswijk: ‘Fasten seatbelts’. Deze Nederlandse politieman en auteur heeft nog maar slechts twee boeken op zijn actief. Hij kent echter het recept voor een stevige actiethriller, precies alsof hij al jarenlang schrijver is.

In Dwaalspoor speelt Alex De Klerck opnieuw (na Masterplan) een dijk van een hoofdrol. Hij heeft in een vorig leven gewerkt als agent van een geheime Europese antiterreureenheid. Getriggerd door een geheimzinnig ontvangen bericht, begeeft hij zich als de bliksem naar Brussel. Ginds gaat het al helemaal mis, zodat Alex ten einde raad zijn heil zoekt bij Suzanne Boyle. Zij is computerexpert en tevens een goede, oude vriendin. Hij vraagt haar het onmogelijke te doen om die mysterieuze boodschap te ontcijferen. Duizenden kilometers verder dendert een stokoude trein gestaag verder, richting Europa. Het monster vervoert een mysterieuze lading… Het kwaad geschiedt, of zal de protagonist het nakende onheil kunnen ontwijken?

“Weer veranderde ze van looprichting. Deze keer naar rechts. Achter haar klonken nog steeds zijn voetstappen. Snel en gretig.”

Vanaf het begin gooit Pjotr Vreeswijk zijn schrijversturbo helemaal open. Wat volgt is een verhaal vol actie, verteld in een hoog tempo, waardoor je de korte hoofdstukken achter elkaar absorbeert. Is je leeshonger nog niet gestild? Goed, want dan volgen nog de cliffhangers die je telkens weer dwingen verder te blijven lezen. De spanning vaart er wel bij. Als lezer krijg je bijna medelijden met Alex en zijn collega’s, die voor een quasi onmogelijke opdracht staan. Ze moeten zich in alle denkbare bochten wringen, in de hoop hun taak succesvol af te sluiten.

In deze actiethriller primeert, het woord zegt het immers al, inderdaad: de actie. Dat het ten koste gaat van de uitwerking van de karakters, zullen de fanaten van dit thrillergenre helemaal niet betreuren. Vreeswijk doet het op zijn eigen manier én in een bevattelijke, erg toegankelijke schrijftaal. Hij zou wel eens kunnen doorgroeien tot een rasechte expert in het vertellen van dergelijke verhalen. Zeker binnen ons taalgebied. Tijdens het lezen is het volop genieten van een indrukwekkende reis; vergeet echter niet je gordel netjes om te houden!
Dwaalspoor ontspoort nooit.