Excentrieke dokters in woelig vaarwater

De meest opmerkelijke zin uit Heelmeester, het tweede deel van een romanserie over het leven van de moeder van Marcel Vaarmeijer (1963)? Wellicht is het de explosieve openingszin, die hier opzettelijk niet wordt weergegeven als quote. Dergelijke opening zet direct de toon van wat volgt. Ook dit keer gebruikt de auteur een succesvol recept: ontroering en hilariteit, gekoppeld aan een extraordinair verhaal.

Het doktersgezin Grünewald woont in een keurige buitenwijk in Zürich. Het is 1971, wanneer zoon Himmel, slechts acht jaar oud, zorgt voor een totale ravage in het ouderlijke huis. Het gezin verhuist noodgedwongen naar een leegstaand voormalig hotel. Vader Grünewald begint er een privékliniek. De hele familie werkt nauw samen, waarbij de patiënt centraal staat. Na een geslaagde studie treedt Himmel in dienst bij vader Karl. Het sterke duo artsen ontwikkelt medicijnen tegen chronische ziekten. Met spectaculaire resultaten! Totdat hun succes ernstig wordt bedreigd door een geheim uit de Tweede Wereldoorlog. Zullen de Grünewalds hun privékliniek kunnen voortzetten? Vindt Himmel de ware liefde?

“Zo kwamen we een paar dagen later in die vegetarische schuur terecht. Om ons heen zaten bleke ondervoede mensen. Omwille van hun principes, die ik respecteerde, waren ze volledig doorgeslagen en zagen ze eruit alsof ze tien jaar in een sarcofaag hadden gelegen.”

Voortgestuwd door zijn enthousiasme en zin voor situatie- en taalhumor en ongebreidelde fantasie, weet de auteur zijn lezers helemaal mee te sleuren in zijn tragikomisch verhaal. De derde roman van Marcel Vaarmeijer bevat een duidelijke verhaallijn, neergeschreven in heel toegankelijke zinnen en dialogen. Heelmeester is amusant en tegelijk emotioneel geladen. Een bizar en vlijmscherp verhaal dat toch geloofwaardig wordt weergegeven. Himmel is het hoofdpersonage en tevens de verteller die terugblikt naar het verleden. Vader en zoon willen als arts maar één ding: de mensen genezen, helen. Zelfs de erg zieke Freddie Mercury, de zanger van de wereldberoemde band Queen, wordt door Himmel behandeld.

Ondanks het feit dat de humoristische atmosfeer lange tijd overheerst, wordt het evenwel in het laatste deel plots heel serieus, en spannend ook. De dagboeken van Louise, hoofdpersonage uit Voor wie ik heb liefgehad, worden nu gelezen door Himmel. Via deze dagboeken krijgt de lezer inzicht in de oorlogsherinneringen van Louise, die in Heelmeester wordt opgevoerd als de moeder van Himmel. Dit is dus de link met de romanserie over het leven van moeder Vaarmeijer. Geen nood, het boek kan perfect als afzonderlijk verhaal worden gelezen.

De auteur schuwt – met of zonder knipoog – geen deontologische kwesties. Dit maakt Heelmeester zo indringend. Krijgen de fascinerende karakters niet echt diepgang, toch leer je ze overduidelijk kennen. Excentrieke dokters in woelig vaarwater.