Geraffineerde moorden en complotten met slagroom

Je krijgt het warm en ijskoud tegelijk. Een prachtige hardcover in blauwtinten met een aangepast leeslint: het oog wil immers ook wel wat. West-Vlaming Koen D’haene (1964) is niet aan zijn proefstuk; hij schreef eerder een flink aantal kinder- en jeugdboeken, een theatertekst en twee biografieën. Ook is hij coauteur van een wielerboek over de klassieker Gent-Wevelgem. Tevens is hij actief als tijdschriftredacteur. Met IJs debuteert hij als schrijver van misdaadromans voor een volwassen lezerspubliek. De inspiratie voor dit boek haalde hij uit herinneringen aan zijn tijd als student in Brussel en zijn avontuurlijke jeugdvakanties in Zwitserland.

De bijtende proloog is veelbelovend voor wat gaat volgen. Je belandt meteen in de barre koude van de Zwitserse Alpen. Wat volgt is een ijzig en bij momenten spannend verhaal over vier personages, waarbij je steeds heen en weer in de tijd wordt geslingerd tussen 1985 en 2003. Om dan tenslotte te eindigen met een epiloog in 2015. In 16 hoofdstukken reis je via Brussel naar de Zwitserse Alpen en in het gezelschap van de hoofdpersonages Sarah, Mats, Remse en Yvonne. Tenslotte landt IJs op het prachtige Waddeneiland Schiermonnikoog. Onderlinge relaties en de spanningen tussen vier mensen, waarom doet iemand wat hij doet, verwikkelingen. Je vindt het allemaal terug in deze misdaadroman, werkelijk een combinatie van een misdaadverhaal met een roman.

Hoe een mensenleven van de ene op de andere dag een totaal andere wending kan nemen. Een verhaal waarin een 4357 meter hoge bergtop in de Walliser Hoogalpen, met de beeldende Franse naam Dent Blanche (witte tand), een vooraanstaande rol gaat spelen. De proloog nodigt uit om snel verder te lezen, nadien duurt het echter wel even vooraleer de dieselmotor van Koen D’haene echt aanslaat. Vanaf dan lees je gewoonweg verder tot de epiloog. In IJs word je getrakteerd met een beeldende schrijftaal, filmische taferelen, alsook met fijn getypeerde hoofdkarakters. Een geloofwaardig en ook boeiend verhaal. Geen traditionele misdaadroman over politieteams, bezopen rechercheurs, of rokkenjagende inspecteurs. Wel krijg je een ijsje voor je neus, versierd met geraffineerde moorden en complotten met slagroom. Tevens is dit een roman, waarin menselijke relaties centraal staan.

Deze lezer stelt vast dat Koen D’haene nog verder moet groeien als schrijver van misdaadverhalen voor een volwassen publiek. Het mag in een volgend boek zeker nog wat gecompliceerder en steviger gaan worden.
Net geen vier sterren, of zijn het ijskristallen? (3,5 ster)