De tiende misdaadroman, of beter gezegd, “literaire thriller” van Dennis Lehane, is er eentje om in te lijsten.

Joe Coughlin, een kleine Amerikaanse gangster, zet zijn eerste criminele stappen tijdens de woelige jaren 20 van vorige eeuw. Het is de periode van de drooglegging in Amerika.
Joe wordt smoorverliefd op Emma, het liefje van Albert White, een berucht en beroemd bendeleider in Boston. Hun geheime affaire mondt uit in een passionele liefdesrelatie. Wat te verwachten valt, gebeurt dus ook: de machtige White ontdekt deze relatie en probeert het jonge koppel een kopje kleiner te maken. Gelukkig is er nog hoofdcommissaris Thomas Coughlin, vader van Joe, die de moord op zijn zoon en geliefde op het laatste nippertje kan verijdelen.

Als Joe met zijn kompanen een bank berooft en er tijdens zijn vlucht agenten omkomen, wordt hij opgesloten en veroordeeld tot vijf jaar cel. In de gevangenis van Charlestown krijgt de misdaadcarrière van Joe een enorme boost en dat brengt hem later naar Florida en zelfs naar Cuba. Zijn carrière eindigt op een sleepboot in de Golf van Mexico… Klaar om met beide voeten in een kuip vol cement aan zijn einde te komen. Meer kan en wil ik niet vertellen, om de lezer die aan Nachtleven nog moet beginnen, niet teveel prijs te geven over het verloop en plot van dit verhaal. De ontknoping is zonder twijfel een klap op de vuurpijl!

Nachtleven beschouw ik als een meesterlijk eerbetoon aan een stuk Amerikaanse geschiedenis uit de jaren 1920, waar maffialeden droomden van massa’s geld, macht en bloedmooie vrouwen. De dranksmokkel komt in de schijnwerpers te staan. Deze woelige jaren worden ook getekend door de armoede in Cuba en de snelle doorgroei van de Ku Klux Klan, de geheime blanke organisatie met gemaskerde leden.

Als je Nachtleven leest, moet je steeds je hoofd bij de feiten houden, of je zou de draad van het verhaal kunnen verliezen. Het is een echte pageturner, maar je moet geconcentreerd blijven. Tijdens het lezen kreeg ik zelf sympathie voor die “kleine garnaal” van een gangster, die Joe in het begin van het verhaal is.

Lehane laat zich weer eens van zijn mooiste kant zien als rasverteller. De auteur weet je voortdurend te pakken en enthousiast te houden om het verhaal verder te blijven lezen.
Je leest het boek, precies alsof je in de bioscoop naar de film zit te kijken. Ik heb trouwens vernomen, dat de filmrechten van het boek inmiddels reeds verkocht zouden zijn, terecht!