Schepp doet er nog een schepje bovenop.

Ze is in haar thuisland Zweden uitgeroepen tot Crime Writer of the Year 2016; tevens won ze de Crimetime Specsavers Award. Na haar debuut met Memento volgt nu haar tweede thriller Narcotica, met opnieuw officier van justitie Jana Berzelius in de hoofdrol. Emelie Schepp weet hoe ze lezers moet vangen… en ook waarderen. Hiervan getuigt haar uitvoerige dankwoord aan het einde van het boek.

Als een dode vrouw wordt aangetroffen in een trein op het station van Norrköping, heb je de poppen aan het dansen. De vrouw is overleden toen één van de bolletjes (die ze smokkelde) explodeerde in haar maag. Het lijkt er wel op dat ze deze treinreis niet alleen maar in gezelschap heeft afgelegd. Vraag is: met wie? Het rechercheteam kan aan de slag. Dit is tevens een stevige zaak voor Jana Berzelius, die haar eigen onderzoek voert. Jana is schijnbaar meer in deze netelige kwestie betrokken dan ze zelf zou willen. Alle ogen zijn immers gericht op Danilo, met wie Jana is opgegroeid. Hij betekent echter een latent gevaar; hij weet te veel over haar en haar verleden. Jana wil “koste wat het kost” Danilo vatten, vooraleer de politie dit doet. Brengt ze echter hiermee haar eigen leven in gevaar?

“Ze probeerde haar mond te openen, maar dat lukte niet omdat er tape op geplakt zat. Toen ze het weg wilde trekken, merkte ze dat haar handen op haar rug waren vastgebonden. Ze rukte en trok aan de riem, raakte buiten adem en haalde met korte stoten adem door haar neus. Het voelde alsof ze zou stikken.”

Narcotica is een thriller waarbij de uitgediepte karakters, de stevige en fraai geconstrueerde plot belangrijke troeven zijn. Voeg daar ook maar de toegankelijke schrijfstijl en glasheldere taal aan toe. De voor een thriller zo belangrijke spanning wordt naar het einde toe nog stevig opgevoerd; de verhaallijnen verslappen nooit..
Met mondjesmaat geeft Schepp (zoals in Memento) iets meer prijs over Jana’s duistere verleden. Ook verneem je iets meer over de rechercheurs Mia Bolander en Henrik Levin, beiden eveneens aan de slag in Memento. Toch kan Narcotica perfect afzonderlijk worden gelezen en kunnen nieuwe lezers probleemloos inhaken. De korte hoofdstukken dragen hun steentje bij aan het opdrijven van de leessnelheid. De verhaallijnen wisselen elkaar in ijltempo af, knap gedaan. Intussen weet je dat Jana Berzelius een harde tante is, genadeloos ook. Ze is immers in deze richting beland tijdens haar dramatische jeugd.

Schepp is ongetwijfeld nog lang niet klaar met Jana, en deze lezer ook niet. Dit belooft alvast het allerbeste voor thriller nummer drie! Wachten tot het volgende voorjaar…