Trage start, beklemmende apotheose. Kom maar op met deel vier

Hij doet zijn uiterste best, ambulancebroeder Philip Engström, om een zwaar mishandelde vrouw te redden in Norrköping. Helaas, het wordt zelfs nog dramatischer als kort nadien een gelijkaardig toegetakeld slachtoffer wordt ontdekt. Officier van justitie Jana Berzelius wordt belast met het speurwerk. Jana neemt – zoals steeds - het onderzoek heel ernstig en stelt vast dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Ze heeft echter ook nog een andere kater te geselen: Danilo…

In Post mortem speelt Jana Berzelius, geesteskind van de Zweedse auteur en thrillersensatie Emelie Schepp, voor de derde keer al een hoofdrol. Toch nu even vermelden, dat het erg moeilijk is om met dit boek in de serie te stappen. Het is bijzonder handig om eerst zeker Narcotica (de vorige thriller) te lezen. Zo niet zou je zou te veel nuttige info kunnen missen.

“Hij had haar volkomen overrompeld en dat haatte ze. Ze haatte het dat hij onvoorspelbaar was, dat de bewegingen van zijn lichaam altijd moeilijk te voorzien waren, dat hij haar verdediging altijd wist te omzeilen. Ze haatte het dat hij degene was die de spelregels bepaalde.”

Danilo verscheen in het vorige deel Narcotica als een ongewenste bezoeker, ook nu keert hij totaal onverwacht weer. Hij is een man met wie Jana is opgegroeid. Als ze kon zou ze hem gewoonweg uit haar geheugen schrappen… Hij kleeft weer aan haar huid en dat haat deze harde en genadeloze tante. Haar dramatische jeugd heeft diepe wonden geslagen… Zware kost? Helemaal niet, het is vooral met dank aan die heerlijk toegankelijke schrijf- en vertelstijl van de auteur en het intrigerende verhaal.

Driewerf hoera! Eindelijk ontwikkelt het personage van Jana Berzelius zich veel sneller en toont ze dat ze ook nog andere gevoelens heeft dan alleen maar boosheid en frustratie. Tevens wordt het wordt nu duidelijk dat haar huidige persoonlijke leven niet altijd rooskleurig verloopt. Ze gaat evenwel weer helemaal los, zoals we haar eerder leerden kennen in de vorige delen. Het zou geen echte Schepp zijn, als ook nu weer het toeval – of het lot – niet een stevig handje zou helpen. Ja, bij deze auteur danst het element dat geloofwaardigheid heet, wel eens op een heel slappe koord.

Na een eerder trage start explodeert Post mortem helemaal naar het einde toe en beleef je een beklemmende apotheose. Nog deze zomer verschijnt in het Zweeds deel vier met Jana Berzelius. Wordt vervolgd, dus… en daar kan deze lezer alleen maar erg blij om zijn.