Het mysterieuze land van belofte en de keerzijde van de medaille.

Carolijn Visser (1956) is een globetrotter pur sang. Ze houdt vooral van de communistische en postcommunistische maatschappijen. Hierover schreef ze een aantal reisverhalen, pittig gekruid, waarmee ze wil aantonen hoe sommige mensen onder moeilijke omstandigheden toch stevig overeind blijven staan.

In Selma Vos vond Visser een ideale persoonlijkheid om een intrigerend beeld te schetsen van een vitale, stralende Nederlandse joodse vrouw en haar familie in het communistische China van toen.
“In de week na de bijeenkomst op het Plein van de Hemelse Vrede begonnen Rode Gardisten zich als de nieuwe heersers van de stad te gedragen. In de grote winkelstraat van Peking werden etalages van ‘kapitalistische” winkels, die luxe zijde stoffen of bontjassen verkochten, verbrijzeld. Overal lag glas. Rode Gardisten klommen op ladders, haalden de straatnaam ‘Wangfujing”, Waterput van residentie Wang, naar beneden en hingen ‘Straat van het Volk’ op. Kapsalons werden dichtgetimmerd omdat er ‘decadente’ permanenten werden gezet. De jongeren met de rode armbanden drongen ‘feodale’ kerken en tempels binnen, sleepten de houten beelden en het meubilair naar buiten en staken die in brand.”
In glasheldere taal beschrijft Visser de terreurdaden van de Rode Gardisten.

De jonge Selma Vos weet als joodse te ontsnappen aan de Duitsers gedurende de Tweede Wereldoorlog. Ze besluit te gaan studeren in Cambridge; dit zal haar leven drastisch veranderen. Daar ontmoet Selma immers de Chinese student Chang Tsao, de liefde van haar leven. Hij is een communist die later als psycholoog maar al te graag wil meewerken aan de verdere opbouw van zijn vaderland. Het jonge paar huwt in 1947, dit betekent voor Selma wel het verlies van haar paspoort als Nederlandse. Drie jaar later vertrekken ze met hun zoontje Dop naar Hongkong, waar dochter Greta wordt geboren. Wat vanaf dan volgt is een levensverhaal, waarin Selma en haar gezin slachtoffers zouden worden van de omvangrijke toekomstdromen van Mao’s regime. Uiteindelijk worden Dop en Greta na de dood van Mao door Selma’s stiefbroers verwelkomd in Nederland.

Carolijn Visser ontmoet Selma’s kinderen in 2008, die haar hun verhalen vertellen en tevens de brieven van hun moeder aan grootvader in Nederland overhandigen. Deze uiterst persoonlijke brieven vormen de echte basis van "Selma'". Ook de documenten uit het familiearchief blijken nuttig voor het schrijven van dit levensverhaal. Waarheidsgetrouw geeft Carolijn Visser de gebeurtenissen weer en zet dit neer op een boeiende wijze. Schitterend hoe ze het tijdsbeeld van het toenmalige China in volle evolutie beschrijft. Hoe schrijnend de situatie ook is geweest, de toestand wordt niet verdraaid. Hoe de westerse invloeden door de Rode Garde volledig stuk worden geslagen; de hongersnood van de mensen… Je krijgt een heldere beschrijving hoe de revolutie in het land van Confucius tot stand is gekomen. Je proeft de bittere smaak van de opstandige en miserabele sfeer in Peking. Hoe mensonwaardig het leven van ontelbare Chinezen moet zijn geweest. Deze lezer, zelf een voormalige China-reiziger, kan alleen maar beamen dat Carolijn Visser een scherp maar heel realistisch beeld schept van deze grootmacht. Voor westerlingen het magische land van belofte; de auteur toont echter de keerzijde van de glanzende medaille!