“Opnieuw een thriller die met kop en schouders boven de rest uitsteekt, en laat zien dat met de dood van Larsson het misdaadgenre een groot verlies heeft geleden” (Friesch Dagblad) Schrijver Stieg Larsson die overleden is in 2004 heeft de hele wereld een grote erfenis achtergelaten in de vorm van drie complete romans die samen de Millennium-trilogie vormen. Het tweede boek van deze trilogie, ‘De vrouw die met vuur speelde’, is weer een schot in de roos. Deze thriller, uitgegeven door Norstedts Förlag in 2006, werd al snel een internationale bestseller.

Het vervolg op ‘Mannen die vrouwen haten’ handelt natuurlijk weer over de twee tegenpolen Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist. In het verleden werkten Salander en Blomkvist samen aan het mysterie van Hedestad (‘Mannen die vrouwen haten’) maar plots verdwijnt Salander naar het buitenland. Na haar terugkeer naar Zweden wordt ze beschuldigd van drie moorden, gepleegd op eenzelfde avond. Salander, een intelligente computerhacker maar met een psychiatrisch verleden om u tegen te zeggen, wordt afgeschilderd in de media als sociopaat en massamoordenaar. Zelf lijkt ze in het niets te zijn verdwenen. De gehele politiebemanning zoekt haar en maakt van haar de meest gezochte moordenaar. Toch blijft Blomkvist in haar onschuld geloven. Als hij bij de politie geen gehoor vindt, start hij zijn eigen onderzoek.

Lisbeth Salanders schijnbaar tegenstrijdige opvattingen en handelingen werden in het eerste deel van de trilogie al uitvoerig beschreven, maar pas naarmate het tweede deel vordert, wordt het duidelijk wat de oorzaak van deze opvattingen en handelingen is. Salanders uiterlijk wordt beschreven als klein en mager, zwart geverfd haar, piercings en tattoos. Ze heeft nooit haar basisschool afgemaakt, nochtans is ze een enorm intelligente, jonge vrouw met veel inzicht en hacker van wereldklasse. Door haar psychiatrisch verleden, voortgekomen uit Al Het Slechte, heeft ze geen vertrouwen in overheidsinstanties en heeft ze een ...