Lezersrecensie
Knap geschreven en uiterst actueel beeld van het vluchtelingenprobleem door de ogen van een vluchteling
Het boek
Semmier Kariem vlucht uit Irak om aan de dienstplicht onder dictator Saddam Hoessein te ontkomen. Na zeven jaar van omzwervingen, honger, verdwalen en angst arriveert hij op Schiphol en vraagt asiel aan. Onwetend van het feit dat hiermee het langste wachten van zijn leven begint, in het asielzoekerscentrum en in een wachtkamer die hij deelt met vijfhonderd anderen.
Intussen bestudeert Semmier het land waar hij misschien ooit deel van uit mag maken. Ondanks het feit dat hij er nu verblijft, zal hij een buitenstaander zijn en blijven. ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg' is een roman over mensen die, nu weliswaar in een veilige situatie verblijven, maar tevens onderworpen zijn aan wetten en regels. Dit boek verhaalt over een lange periode van wachten, hoop en teleurstellingen.
Visie van de recensent
"Hoe ik talent voor het leven kreeg” zou feitelijk iedereen moeten lezen. Zéker nu de vluchtelingenproblematiek actueler is dan ooit. Al Galidi verstaat de kunst om met woorden de situatie van Semmier Kariem te schetsen zonder te wijzen, zonder te oordelen. Slechts door te observeren. Je kijkt in zijn wereld, voelt zijn gevoelens en kijkt met zijn ogen. Vervolgens ontdek je de paradox dat woorden onmachtig zijn om iemands diepste gevoelens onder woorden te brengen als de situatie door anderen niet begrepen wordt. De kloof tussen de vluchteling en het land van aankomst en diens inwoners is uiterst realistisch beschreven. De lezer ziet hoe onmogelijk het is de juiste maatstaf te hanteren waarop je iemand afwijst of toelaat in je land.
Wat uw recensent betreft een belangwekkende roman over angst, onzekerheid, willekeur en uitzichtloosheid, geschreven door iemand die het allemaal zelf heeft ervaren. De onzekerheid, de wanhoop, het feit dat velen zich niet kunnen uitdrukken omdat ze de taal onmachtig zijn. Semmier Kariem heeft het om zich heen zien gebeuren, de vluchtelingen die depressief, slaafs, monddood en lethargisch worden. Hij heeft het zelfs ervaren dat zij, om die redenen, een einde aan hun leven maken.
‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’ is echter zeker niet uitsluitend een opsomming van feiten en gebeurtenissen; het is tevens haast een avonturenroman dat verhaalt over hoe inventief een mens wordt wanneer hij wordt begrensd. Tussen schapen in een vrachtwagen van Irak naar Jordanië. Met valse paspoorten langs de grenzen in verschillende Aziatische landen om vervolgens, ten einde raad, het dan maar in een Europees land te proberen, met alle gevolgen van dien. Het verhaal volgt hoofdpersoon Semmier in zijn pogingen om ergens gewoon te mogen leven. Waar dan ook.
Over de auteur
Nadat Al Galidi zijn studie als bouwkundig ingenieur in Irak heeft afgerond, vlucht hij het land uit. Na omzwervingen in Azië, komt hij in 1998 op Schiphol terecht en vraagt asiel aan. Dat wordt, na jaren van touwtrekkerij, op onduidelijke gronden geweigerd. Omdat hij boven de achttien is, mag hij niet naar school. Hij onderwijst zichzelf, met veelvuldige bezoeken aan de bibliotheek, Nederlands.
Na een aantal jaren raakt hij uitgeprocedeerd en krijgt een aanzegging om het land binnen 28 dagen te verlaten. Een standaardbrief die nog vele malen zou worden gezonden. Ondertussen blijft hij ‘woonachtig’ in het AZC. In 2007 kondigt de Nederlandse regering een generaal pardon aan. Al Galidi krijgt -na negen jaar- een verblijfsvergunning. In 2011 ontvangt Al Galadi de Literatuurprijs van de Europese Unie. Kort daarna zakt hij voor zijn inburgeringscursus.
Uitvoering
Hardcover, 472 pagina’s
ISBN10 9491921207
ISBN13 9789491921209
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), communicatiemanager, tekstschrijver, boekrecensent en blogger. http://hanneketinorcenti-blog.simplesite.com/
Semmier Kariem vlucht uit Irak om aan de dienstplicht onder dictator Saddam Hoessein te ontkomen. Na zeven jaar van omzwervingen, honger, verdwalen en angst arriveert hij op Schiphol en vraagt asiel aan. Onwetend van het feit dat hiermee het langste wachten van zijn leven begint, in het asielzoekerscentrum en in een wachtkamer die hij deelt met vijfhonderd anderen.
Intussen bestudeert Semmier het land waar hij misschien ooit deel van uit mag maken. Ondanks het feit dat hij er nu verblijft, zal hij een buitenstaander zijn en blijven. ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg' is een roman over mensen die, nu weliswaar in een veilige situatie verblijven, maar tevens onderworpen zijn aan wetten en regels. Dit boek verhaalt over een lange periode van wachten, hoop en teleurstellingen.
Visie van de recensent
"Hoe ik talent voor het leven kreeg” zou feitelijk iedereen moeten lezen. Zéker nu de vluchtelingenproblematiek actueler is dan ooit. Al Galidi verstaat de kunst om met woorden de situatie van Semmier Kariem te schetsen zonder te wijzen, zonder te oordelen. Slechts door te observeren. Je kijkt in zijn wereld, voelt zijn gevoelens en kijkt met zijn ogen. Vervolgens ontdek je de paradox dat woorden onmachtig zijn om iemands diepste gevoelens onder woorden te brengen als de situatie door anderen niet begrepen wordt. De kloof tussen de vluchteling en het land van aankomst en diens inwoners is uiterst realistisch beschreven. De lezer ziet hoe onmogelijk het is de juiste maatstaf te hanteren waarop je iemand afwijst of toelaat in je land.
Wat uw recensent betreft een belangwekkende roman over angst, onzekerheid, willekeur en uitzichtloosheid, geschreven door iemand die het allemaal zelf heeft ervaren. De onzekerheid, de wanhoop, het feit dat velen zich niet kunnen uitdrukken omdat ze de taal onmachtig zijn. Semmier Kariem heeft het om zich heen zien gebeuren, de vluchtelingen die depressief, slaafs, monddood en lethargisch worden. Hij heeft het zelfs ervaren dat zij, om die redenen, een einde aan hun leven maken.
‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’ is echter zeker niet uitsluitend een opsomming van feiten en gebeurtenissen; het is tevens haast een avonturenroman dat verhaalt over hoe inventief een mens wordt wanneer hij wordt begrensd. Tussen schapen in een vrachtwagen van Irak naar Jordanië. Met valse paspoorten langs de grenzen in verschillende Aziatische landen om vervolgens, ten einde raad, het dan maar in een Europees land te proberen, met alle gevolgen van dien. Het verhaal volgt hoofdpersoon Semmier in zijn pogingen om ergens gewoon te mogen leven. Waar dan ook.
Over de auteur
Nadat Al Galidi zijn studie als bouwkundig ingenieur in Irak heeft afgerond, vlucht hij het land uit. Na omzwervingen in Azië, komt hij in 1998 op Schiphol terecht en vraagt asiel aan. Dat wordt, na jaren van touwtrekkerij, op onduidelijke gronden geweigerd. Omdat hij boven de achttien is, mag hij niet naar school. Hij onderwijst zichzelf, met veelvuldige bezoeken aan de bibliotheek, Nederlands.
Na een aantal jaren raakt hij uitgeprocedeerd en krijgt een aanzegging om het land binnen 28 dagen te verlaten. Een standaardbrief die nog vele malen zou worden gezonden. Ondertussen blijft hij ‘woonachtig’ in het AZC. In 2007 kondigt de Nederlandse regering een generaal pardon aan. Al Galidi krijgt -na negen jaar- een verblijfsvergunning. In 2011 ontvangt Al Galadi de Literatuurprijs van de Europese Unie. Kort daarna zakt hij voor zijn inburgeringscursus.
Uitvoering
Hardcover, 472 pagina’s
ISBN10 9491921207
ISBN13 9789491921209
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), communicatiemanager, tekstschrijver, boekrecensent en blogger. http://hanneketinorcenti-blog.simplesite.com/
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hanneke van de Water
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
