Niets is wat het lijkt

Kamer 305 is geschreven vanuit vier perspectieven, Kim, Martijn, Eva en de, in het begin nog, onbekende moordenaar. Eerst wordt een kort hoofdstuk gewijd aan Eva, daarna komt de onbekende persoon aan het woord en dan begint het eigenlijke verhaal dat zich in ruim een week afspeelt. In het begin van die week wordt verteld dat Kim op weg is naar Kamer 305 in een hotel, waar ze haar geheime minnaar zal ontmoeten. Voor hun stiekeme afspraakjes is dit hun vaste plek, altijd Kamer 305. Als Kim daar arriveert, ziet ze op het bed het lichaam van een vrouw liggen. Martijn is er nog niet en later blijkt dat hij die avond helaas verhinderd is. Kim neemt in haar radeloosheid een verstrekkende beslissing.

Eva is de dochter van Jasper Duijn, voor de buitenwereld een charmante man, maar thuis een tiran voor vrouw en kinderen. Op een dag wordt hij Singapore vermoord. Zijn lichaam wordt overgevlogen naar Nederland en is goed voor drie personen die een orgaan nodig hebben en zodoende hun leven aan hem te danken hebben. Na enige tijd wordt een van de drie personen ook vermoord aangetroffen en een andere wordt vermist. Eva vermoedt dat er tussen de twee moorden en de vermissing een verband bestaat. Ze gaat op onderzoek uit en probeert te achterhalen, of er inderdaad een samenhang is. Ze komt zo in contact met Kim en Martijn. Samen proberen ze meer te weten te komen. Ook vanuit de moordenaar krijgen we stukje bij beetje meer informatie over de motieven en wat hij van plan is.

In die week waarin het eigenlijke verhaal zich afspeelt, gebeurt er heel veel. Daaraan voorafgaand zijn er enkele data die al ruim daarvoor plaatsvinden en erna staan er twee data vermeld die een paar maanden na die week van toepassing zijn. En zelfs daarin worden we nog voor een verrassing geplaatst. En dat is de sterke kant van dit boek. Op het moment dat je denkt te weten hoe het verhaal in elkaar zit, word je weer op het verkeerde been gezet. Van het begin tot het eind van het boek wordt de spanning opgebouwd en kom je diverse plotwendingen tegen. Het verhaal zit goed in elkaar en klopt van begin tot eind.

Yvonne Franssen heeft een plezierige manier van schrijven. Het verhaal is goed te volgen, al zijn er heel veel snelle perspectiefwisselingen. Maar dat zorgt er ook voor dat je van alle kanten zicht krijgt op alle verhaallijnen. Soms is het wat lastig zo snel te schakelen als het perspectief wisselt van de ene naar de andere persoon. Ook mooi is het dat het onderwerp orgaandonatie ter sprake komt en zeker de veranderingen in gedrag die gepaard kunnen gaan met het transplanteren van een donororgaan in een ontvanger.
Kortom, Kamer 305 is een boek dat heerlijk wegleest, een actueel onderwerp beschrijft in een spannende setting en op die manier zorgt voor enkele uren vol leesplezier.