Het kind van de rekening

Kind 39 is het debuut van Ilaria Tuti en is het eerste deel van een trilogie.
Het verhaal start in 1978 in Oostenrijk bij de School, een triest verlaten gebouw met één ruimte waar wel iets gebeurde. Er werden kinderen gehuisvest waarmee een experiment werd uitgevoerd en subject 39 is een bijzonder geval.

Dan springt het verhaal naar het heden naar een Italiaans bergdorp waar een gruwelijke moord is gepleegd. Er is een lijk met uitgestoken ogen gevonden. Profiler Teresa Battaglia start het onderzoek, bijgestaan door meerdere collega’s, waaronder een nieuwe politieman, Massimo Marini, die in het begin nogal een stuntelige indruk maakt. De relatie met Teresa, die eerst heel gespannen is, verbetert langzaamaan. Hoewel er sprake is van één moord, gelooft Teresa dat er een seriemoordenaar actief is. De plaatselijke politie gelooft daar niet in en wil ook het liefst zo weinig mogelijk ruchtbaarheid geven aan de zaak.

Er worden meer moorden gepleegd en de geheimen van de besloten dorpsgemeenschap worden mondjesmaat blootgelegd. Battaglia stuit op veel weerstand in dit bergdorp, dat het liefst alle gebeurtenissen uit het verleden onder tafel houdt. Maar langzaamaan dringt ze steeds dieper door en ze doet verrassende ontdekkingen.

Het perspectief wisselt regelmatig in het boek, soms springt het verhaal terug naar 1978 en wordt er een klein stukje van wat er zich afspeelt in de School duidelijk gemaakt. De natuurbeschrijvingen zijn fenomenaal, je waant je in de bergen, in de sneeuw. Het taalgebruik is poëtisch te noemen, een stijl die je niet zo gauw verwacht in een thriller, maar die wel een extra dimensie geeft aan het boek.
“De nacht had de eerste timide vlokken getransformeerd tot een zwijgende storm. Het was een indrukwekkende winter.”

Het boek heeft veel diepgang en de karakters worden psychologisch gezien goed uitgewerkt. Battaglia zelf geldt als een van beste voorbeelden: een vrouw van een jaar of zestig die diabeet is, ze lijdt aan beginnende dementie, wat ze angstvallig probeert te vermijden voor haar collega’s en bovendien kampt ze met haar gewicht. Haar optreden is niet altijd even toegankelijk, maar haar omgang met kinderen is vol zachtheid en begrip. Ook de andere karakters komen goed uit de verf.

In het begin van het verhaal is nog weinig spanning te bemerken, maar gaandeweg wordt die opgevoerd tot uiteindelijk een zinderend hoogtepunt met een verrassend einde. Alsof we te maken hebben met een langzaam startende trein die de snelheid steeds verder opvoert tot duizelingwekkende hoogte.

Kind 39 is zowel beeldend vol poëtische beschrijvingen als spannend als ontroerend. Het experiment met de kinderen raakt je diep in de ziel. Ilaria Tuti heeft veel aspecten gecombineerd tot een thriller met diepgang, die vraagt om meer werk van haar hand. Kind 39 is een veelbelovend debuut!!!